 |  |
โดย..หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
คำว่า "ดุษฎีบัณฑิตประถม" ก็เพราะว่าในสมัยนั้นวิชาการที่บังคับให้เรียน บังคับแค่ ป.๔ ฉะนั้นทั้ง ๓ ช่างนี่จบ ป.๔ ทั้งหมดเลย เรียกว่าเรื่องประถมนั้นไม่ต้องเรียนอีก เป็นดุษฎีบัณฑิตไปเลย
(ในสมัยที่หลวงพ่อยังมีชีวิตอยู่ ท่านมักจะออกเดินตรวจงานก่อสร้าง หลังจากรับแขกในตอนเย็นอยู่เสมอ)
จึงนึกถึงพระพุทธเจ้าและนึกในใจว่า อยากจะสร้างพระใหญ่ๆ แต่ไม่ใหญ่มากนักจะสร้างพระยืนสัก ๓๐ ศอก และพระนั่งหน้าตัก ๘ ศอก ต่อมาในปี พ.ศ.๒๕๒๙ ก็ได้สร้างพระยืน ๓๐ ศอก เหลือการสร้างพระนั่งก็คิดว่า จะเอาเงินมาจากไหน
(หมายเหตุ : คุณสุชาดี มณีวงศ์ เป็นผู้จัดทำรายการ "กระจกหกด้าน" ทางทีวีสีช่อง ๗)
จะสร้างแท่นสูง ๆ หน่อย แล้วทำหลังคาแบบมีเสา ๔ เสา มุงสังกะสี ต่อมาพอ ได้เงินเพิ่มมาก็คิดว่าจะสร้างให้ดีสักหน่อย มีช่อฟ้าหน้าบัน เอาขนาดเล็กๆ ราคาไม่แพงมากนัก
แล้วทำ พื้นเอากว้าง ๒๘ เมตร และยาว๑๐๐ เมตรพอพระท่านบอกอย่างนั้น พระเดชพระคุณ หลวงพ่อลมขึ้น (จะเป็นลม) เพราะว่า มีเงินแค่ สองแสน เศษ แต่จะสร้างวิหาร กว้าง ๒๘ เมตร ยาว ๑๐๐ เมตร
ต่อมาญาติโยมก็ทำบุญเข้ามาเรื่อยจึง ได้ติด กระจกภายในทั้งหมด สำหรับหลังคา พระท่าน ให้ทำเป็นมุข ๓ มุข เป็นยอด ๓ ยอด หมายถึง เป็น การบูชาพระไตรลักณาคมน์ คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
บริเวณด้านหน้าวิหารแก้ว ๑๐๐ เมตรได้สร้าง มณฑปพระปัจเจกพุทธเจ้า ซึ่งก็เป็นพระที่มีความสำคัญ ยิ่งเช่นเดียว กัน และสร้างมณฑปหลวงปู่ปาน ซึ่งท่านเป็น อาจารย์ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ
อันดับแรกปลอดภัยทุกอย่าง หรือร่ำรวยอย่างนี้เป็นต้น พอขอไปได้ ๓ ข้อ ท้าวเวสสุวัณเอาหนังสือมากาง บอก ว่าวันนี้ท่านทำ ๓๐ ข้อ หลวงพ่อเลยเลิกขอเลย(หัวเราะ) เราขออย่างเก่งก็ ๕ - ๖ ข้อใช่ไหม
ขวามือของท่านเป็นพรหม พรหมเต็มและซ้ายมือของท่าน ก็ท่าน ปู่พระอินทร์ เป็นเทวดาเต็ม และท่านท้าวมหาราช ๔ องค์คุมที่ของทั้งหมดที่โน้นและก็ท่านอินทกะทั้งหมดยืนล้อมอยู่ และยาวออกไปข้างนอกไกลมาก
ถามท่านท้าวมหาราชบอกว่า วิ่งไปทำไม ท่านบอกว่ามีผีคน ส่งมาเข้ามา แต่ไม่ได้ใกล้วิหารละนะ ไกลมาก มีผีคนส่งเข้ามา เลยถามว่าในเมื่อขณะ ที่เทวดามากขนาดนี้เข้ามา ได้อย่างไร
พอดีเทวดาชั้นจาตุมหาราชด้านทิศเหนือ พวกยักษ์ซิ เข้าทางสำคัญด้วย ท่านจับได้ แล้วก็ไม่ได้เอาเข้ามา อยู่ไกลๆ ถามว่าจับได้แล้วทำอย่างไร ท่านบอกก็แก้ ปล่อยซิครับเพราะว่า ผีพวกนี้ที่เข้ามามีสายสิญจน์ผูกเอว และผูกคอเป็นจุดโยง
ถามเทวดาชั้นจาตุมหาราช ทำอย่างไรต่อไปท่านเลยบอกว่า อุทิศส่วนกศลให้ซิครับ สงสารมันก็เลยอุทิศส่วนกุศลให้ พออุทิศส่วนกุศลให้แก ก็หน้าตา สดเช่นสวยมาก และก็มีผู้ชาย (๑ ใน ๓ คนนั้น)
ในเมื่อเป็นเทวดา คาถาอาคมที่เขาบังคับเขาใช้ไม่ได้และสามารถนำผีเข้ามาได้ ดีไหม หรือจะมาให้เข้าคนนี้ เอาซะเดี๋ยวนี้ดีไหม
แต่วันนี้เหมือนกับเป็นคลื่นหนาทึบมากท่านทำทั้งหมดนะ ทั้งของที่มีอยู่ของที่วางไว้เพื่อทำและของทุกคนที่ใส่คอมาและทุกคนด้วยนะ ทุกคนด้วยทีนี้ตอนท้ายสุด ตอนจะเลิกก็ถามถึงผล พอถามถึงผล
ทุกคนหากว่า ตั้งตนอยู่ด้วยดีไม่ลืมท่าน คำว่าไม่ลืมก็หมายความว่าตอนเย็นหรือตอนเช้านี่พยายามบูชาพระก็นึกถึงพระพุทธเจ้า นึกถึงพระธรรม นึกถึงพระอริยสงฆ์ เทวากับพรหมทั้งหมด ท่านใช้หมดนะ
ท่านบอกว่าคนที่บูชาพระพุทธเจ้านี่ จะไม่ตกอับ แต่กรรมบางประเภทมันก็บังคับได้...อย่างเรื่องของ "อนาถบิณฑิกเศรษฐี" เป็นต้น
จุไร - คุณป้าค่ะ เวลานี้เรานั่งกันอยู่หน้าพระพุทธชินราช และพระพุทธชินราชองค์นี้ สวยงามมากพอสมควร อยากจะถามว่าช่างที่ไหนปั้น
ป้าน้อย - หลานช่างที่ปั้น และช่างที่ประดับ เขาเป็นช่างสองคน เป็นสามีภรรยากัน คือนายช่างประเสริฐ แก้วมณี สามีเป็นช่างปั้น และนางจำเนียร แก้วมณี เป็นช่างประดับ
และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทั้งพระพุทธรูปก็ดี คือพระพุทธชินราชองค์นี้พร้อมทั้งแท่น แรงงานทั้งหมดตั้งแต่ปั้น และประดับ ตลอดจนปิดทองทั้งหมด นายช่างประเสริฐกับจำเนียรแก้วมณีสองสามีรภรรยานี้เขาถวายแรงงานทั้งหมด
จุไร - แรงงานของเขาเท่าไร
ป้าน้อย - แรงงนของเขาจริงๆ ราคามันเป็นหมื่น เขาไม่ได้บอกหลวงปู่(ในที่นี่หมายถึงหลวงพ่อฤาษีลิงดำ) หลวงปู่ถามเขาแล้ว เขาบอกราคามันเป็นหมื่น ความจริงหลายหมื่น แต่เขาบอกว่า เขาไม่เอาค่าแรงงาน ทั้งนี้เพราะว่าเขาเป็นช่างปั้นวัดนี้ทั้งหมด
จุไร - คุณป้าเจ้าขา หนูอยากจะถามว่าพระพุทธรูปก็ดี ช่อฟ้า หน้าบันก็ดีของวัดนี้ทั้งหมด เป็นฝีมือของใคร ส่วนใหญ่เป็นฝีมือของช่างประเสริฐเป็นช่างปั้น และการประดับประดาและการปิดทองเป็นฝีมือของจำเนียร ซึ่งเป็นภรรยา คอยควบคุมงาน
แต่ว่าบางส่วน อย่างเช่นอุโบสถ เฉพาะตัวช่อฟ้า หน้าบันนี้เป็นหน้าที่ของช่างเยี่ยม อำเภอโกรกพระ จังหวัดพระนครสวรรค์
จุไร - ฝีมือการปั้นของเขาทั้งหมด เรียกว่า ทั้งวัดที่เห็นมานี้รู้สึกว่า วิจิตรพิสดาร สวยสดงดงาม น่ารัก อยากจะทราบว่า ช่างปั้น ช่างประดับทั้งสองคนนี้จบอะไรมา
ป้าน้อย - เห็นหลงปู่ท่านบอกว่า สองคนนี่เป็น ดุษฎีบัณฑิตประถม คำว่าบัณฑิต ท่านอธิบายว่า "ผู้รู้" เป็นหมายความว่าเป็นผู้รู้ขั้นประถม จบประถามปีที่ ๔ ทั้งสองคน และช่างก่อสร้างทั้งหมด คือ ช่างชิต แก้วแดง ช่างวิเชียร พัฒนพันธ์ แล้วก็ช่างพร หนูสำเภา ช่างพเยาว์ ทั้งหมดนี้จบ ป.๔ หมด
จุไร - เห็นคนที่เขามาดู เขาพูดว่า ช่างที่นี่ เห็นหลวงปู่บอกว่าจบ ป.๔ เขาไม่เชื่อเขาบอกช่างจบ ป.๔ ทำไม่ได้
ป้าน้อย - ฝีมือทุกอย่าง ช่างก่อสร้างก็ดี ช่างประดับก็ตาม ช่างปั้นก็ตามที่นี่ ป.๔ ทั้งหมด ป้าจึงเรียกว่า ดุษฎีบัณฑิตประถม คำว่าดุษฎี หมายถึงว่าเงียบ ไม่ต้องทำต่อไป จบบัณฑิต ก็หมายถึงรู้ ประถมก็คือประถม ก็มีความรู้จบประถมปีที่ ๔ ในระหว่างนั้น การเกณฑ์เข้าเรียน เกณฑ์แค่ ป.๔
จุไร - ที่พระบรมสารีริกธาตุ ที่เป็นเจดีย์ ใครปั้น
ป้าน้อย - เรื่องปั้นก็ช่างประเสริฐ ประดับก็เป็นช่างจำเนียร เหมือนกัน
จุไร - พระบรมสารีริกธาตุนี่ หลวงปู่ได้มาจากไหน
ป้าน้อย - เห็นหลวงปู่ท่านบอกว่า ได้มาหลายทาง ส่วนหนึ่งได้มาจากการบูชา บูชาแล้วก็มาเอง ก็เยอะ
และประการที่สอง บรรดาญาติโยมท่านให้มาก็มี และนอกจากนั้นส่วนใหญ่ที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง ต้องลงทุนกันมากคือ คณะชาวพิษณุโลกมี คุณลุงสันต์ ภู่กร กับ คุณป้าเกศริน ภู่กร
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รายนี้ลงทุนมาก แค่ตลับใส่พระบรมสารีริกธาตุซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นไม้จันทร์เก่าแล้ว เขาเอาตั้ง ๒๐,๐๐๐ บาท ท่านก็สู้ ทั้งนี้เพราะหวังเป็นพุทธบูชา
จุไร - ก็ถามว่า เจดีย์ทอง ที่หลวงปู่มาตั้งทั้งสองข้างเป็นทองจริงๆ หรือ
ป้าน้อย - เป็นทองจริงๆ เอามาตั้งแบบนี้ไม่ได้ ต้องฝัง และที่ตั้งนี้เป็นทองเหมือนกัน แต่เป็นทองชุบ หมายความว่า ชุบหนาแบบกระไหล่ทั้งสององค์แต่ที่เป็นทองแท้ๆ อยู่ข้างล่าง
จุไร - พระบรมสารีริกธาตุเท่าที่เห็นมีแค่นี้หรือ
ป้าน้อย - มีอีกเยอะ ใส่เหยือกใหญ่ วันนั้นวันบรรจุเห็นเทกันขนาดหนัก เทใส่เหยือกใช้เวลานาน พระบรมสารีริกธาตุ ถ้าตวงเป็นลิตรก็เกิน ๑๐ ลิตร
จุไร - ถ้าอย่างนั้นหลวงปู่ได้มาจากไหน
ป้าน้อย - ก็เป็นธรรมดาที่ป้าบอกแล้วว่าคนอื่นให้มาบ้าง ท่านบูชาเองบ้าง
จุไร - ที่หลวงปู่บูชาท่านเอามาให้บูชาที่นี่หรือป่าวที่ได้มา
ป้าน้อย - วันนั้นท่านบรรจุหมดมีเท่าไหร่ท่านบรรจุหมด แต่ก็ปรากฏว่า หลังจากบรรจุแล้วก็มีพระบรมสารีริกธาตุมาอีก
จุไร - เห็นคนเขาพูดกันว่าหลวงปู่ให้คนบรรจุเงินบ้าง ทองบ้าง สตางค์บ้างทองเหลืองบ้าง ทองแดง ตามอัธยาศัยสร้อยถนิมพิมพา ส่วนใหญ่ลงไปในฐานที่ตั้งพระบรมสารีริกธาตุ อย่างนี้ขโมยจะมาเอาไปได้ไหม
ป้าน้อย - ทั้งนี้ก็เป็นเรื่องความสามรถของขโมยเพราะการใส่ไปใต้แท่นพระบรมสารีริกธาตุ มันไม่ได้อยู่ตรงนั้น ความจริงท่านทำท่อฝังลึกลงใต้ดินเป็นหลุมใหญ่ใต้วิหาร ทั้งนี้กลบไว้ก็ดี แม้แต่ช่างก่อสร้างก็ยังไม่ทราบ
เวลาทำจริงๆ ช่างทำท่อบรรจุกับช่างก่อสร้างคนละคน ช่างที่ทำท่อบรรจุนี่เป็นช่างภายใน ถือเป็นความลับ ถ้าใส่ไปแล้วหล่นไปปุ๊บ ก็จะไหลเลื่อนไปอยู่ใต้ดินลึกเป็นเมตร และก็เป็นทางเลี้ยวไป ไม่ใช่ตรง อย่างนี้ก็ถือว่ายากหน่อย จุไรฟังแล้วก็กราบพระพุทธชินราช กราบพระบรมสารีริกธาตุตั้งใจบูชา
จุไร - เอาช่างที่ไหนมาปั้นหุ่น
ป้าน้อย - เป็นฝีมือช่างประเสริฐ และช่างจำเนียร
จุไร - เวลาเขาหล่อ มีพิธีกรรมในการหล่อ หลวงปู่ทำอย่างไร
ป้าน้อย - มีพิธีกรรมพิเศษ ที่ท่านเรียนมาจากหลวงพ่อปาน ป้าเองก็อธิบายไม่ได้ แต่มีสิ่งแปลกอยู่อย่างหนึ่ง วันนั้นปรากฏว่า เวลาเททองลมแรงมาก ช่างเททองไม่ค่อยจะลงต้องใช้เวลานาน
และช่างประเสริฐก็ปรารภว่า การเททองมีลมแรงแบบนี้ทองจะขาดตอนกัน จะไม่ประสนกันสนิท อย่างไรๆ ก็ตามรูปนี้ต้องเสีย แล้วก็ต้องแต่งเติมกันมาก
ตอนเช้าช่างประเสริฐเป็นผู้รับผิดชอบ ไปดูกลับมายิ้ม เช้ามืดนเธอว่าต้องมาดูเช้ามืด ทั้งนี้เพราะว่า ถ้าเสียมากก็จะเข้าลังปกปิดทันที แล้วไปทำซ่อมกันทีหลัง เมื่อไปดูแล้ว ปรากฏว่า ทุกคนทุกช่างอัศจรรย์หมด
อย่างนี้ต้องซ่อมกันหนักแต่ภาพนี้เกือบไม่ต้องซ่อม เกือบไม่ต้องแต่ง เป็นอันว่าจดซ่อมจริงๆ ไม่มีเลย เรียบร้อย แต่ว่าการแต่งต้องแต่งให้เรียบร้อยยิ่งขึ้นไปกว่านั้น เรียบมากจริงๆ จุไรฟังแล้วก็เกิดความเลื่อมใส กราบ ดูถึงว่าความอัศจรรย์
ป้าน้อย - ก็บอกว่าเรื่องนี้ป้าไม่ถือว่า เป็นเรื่องมหัศจรรย์ ทั้งนี้เพราะว่าการหล่อพระ ทุกช่างก็มีครูบาอาจารย์ มีวิธีกรรมอาจจะเหมือนๆกันทุกช่างก็ได้ หลังจากนั้น จุไรก็หันมาทางขวามือ ไปดูโลงศพ แล้วเธอก็ถามว่า
จุไร - โลงศพของใคร เครื่องตั้งศพใคร ทำไมถึงมาตั้งในวิหารแหม...
ป้าน้อย - ความจริงโลงศพอันเป็นที่สักการะบูชา นี่เป็นโลงของหลวงปู่ท่าน หลวงปู่ท่านเตรียมไว้ เพื่อเวลาท่านตายจริงๆ จะได้ไม่วุ่นวายเรื่องโลงศพ
และก็ประการที่สอง ท่านบอกว่า "เรื่องที่ตั้งของศพ เมื่อสมัยหลวงพ่อปานมรณภาพ ก็ยุ่งมาทีหนึ่งแล้วต่างคนต่างทะเลาะกัน เถียงกันว่าคนนั้นจะตั้งที่นั่น คนนี้จะตั้งที่นี่
ก็รวมความว่าหลวงปู่เลยตัดสินใจว่าเอาอย่างนี้ดีกว่า ฉันสั่งตั้งเสียเอง ถ้าเวลาตายลงไป ตั้งตรงนี้ก็แล้วกัน ก็หมดเรื่องกันไป (จบการสนทนาระหว่างป้าน้อยกับจุไร)
พระสามารถก็ได้รีบเร่งสร้างเพื่อให้ทันเมื่อครบ ๑๐๐ วัน แล้วจะทำการย้ายสังขาร ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ซึ่งตั้งบำเพ็ญกุศล อยู่ที่ ศาลา ๑๒ ไร่ มาประดิษฐาน ที่วิหารแก้ว ๑๐๐ เมตร
หลังจากนั้นก็ได้สร้างฐานโลงแก้ว จากเดิมเป็นโลงแก้วฝังมุข ได้ใช้เวลาสร้าง ๒ ปีเศษ ใช้งบประมาณ ๑๑ ล้านเศษ ให้ช่างจากจังหวัดสุโขทัยถักผ้าห่มทองคำเพื่อคลุมสังขาร พระเดชพระคุณหลวงพ่อใช้งบประ มาณ ๒ ล้านเศษ
ตลอดจนญาติโยมที่เป็นลูกศิษย์ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็เพื่อทดแทนพระคุณอันยิ่งใหญ่ ของท่านอันจะหาสิ่งใดๆ มาเปรียบได้ และปฏิบัติ ตามคำสั่งสอนของพระเดชพระคุณของหลวงพ่อ คือ
เพราะภาพเหล่านี้ ล้วนเป็นธรรม แห่งองค์สมเด็จ สัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างน้อย ท่านก็สามารถไปสวรรค์ได้หากกำลังใจท่านเข้มก็ไปพรหมได้ และหากกำลังใจท่านเข้มแข็งไปอีก ก็สามารถไปพระนิพพานได้
โดยมีพระชำระหนี้สงฆ์ประดิษฐานอยู่ด้านบน มีกำแพงล้อมรอบทั้งหมด พร้อมทั้งห้องน้ำอีกหลายสิบห้อง ลานจอดรถก็กว้างขวาง เพื่อให้สะดวกแก่นักท่องเที่ยวทั้งหลายด้วย