ควรทำกำลังใจอย่างไรเมื่อเกิดทุกขเวทนาทางกาย
ทับทิม - 27/8/11 at 10:20

ขอนมัสการพระอาจารย์เจ้าคะ

ควรทำกำลังใจอย่างไรเมื่อเกิดทุกขเวทนาทางกายเจ้าคะ (อาการจุกแน่นจากโรคหัวใจ และปวดศรีษะ)
เช่นเมื่อคืนเป็นมาก ขณะเป็นก็จับรู้ลมหายใจเข้าออกได้ก็ไม่นาน พยายามจับภาพพระพุทธเจ้าที่พระนิพพาน คิดว่ากายมันอยากเป็นก็เป็นไป ไม่อยากเอาจิตไปยึดติดกับมัน ถ้าหัวใจวายหรือตายเสียคืนนี้ก็อยู่ที่พระนิพพานเลย แต่มันไม่อย่างนั้น จิตมันขึ้นๆ ลงๆ อยู่อย่างนั้น และก็มาจดจ่อที่กายที่กำลังทุกขเวทนา มันทรมานบอกไม่ถูก เห็นกายดิ้นไปดิ้นมา นอนก็ไม่ได้ นั่งก็ไม่ได้ จนไม่รู้จะทำอย่างไร นึกถึงหลวงพ่อว่าลูกจะทำอย่างไรดี เป็นอย่างนั้นอยู่นาน จนไม่ได้สติว่าหลับไปตอนไหน


webmaster - 30/8/11 at 10:50

เรื่องทุกขเวทนาทางกาย คงจะทำใจกันยาก เวลาป่วยไข้ย่อมเจ็บปวดกันทุกคน ก็ได้แต่การฝึกจิตใจ โดยเฉพาะลมหายใจเข้าออก ตามที่ท่านสอนว่าระงับทุกขเวทนา แต่ตราบใดที่เรายังไม่ชำนาญ หรือไม่ทรงฌาน อาการเจ็บปวดย่อมรับรู้ได้เสมอ บางคนบอกว่าเวลาป่วยถนัดในการพิจารณา เพราะบางทีภาวนาก็เอาไม่อยู่ แต่บางคนถนัดภาวนา จึงจับลมได้ดี อาการเจ็บปวดก็เบาไป

ฉะนั้นตามเวลาปกติ ท่านจึงให้ฝึกทรงอารมณ์ฌาน คือ รู้ลมหายใจเข้าออก วันละ ๑๐ นาที ยังไม่ต้องรู้เห็นอะไร หรือไปท่องเที่ยวที่ไหน เพื่อให้สมาธิทรงตัว เมื่อใช้มโนมยิทธิ จิตมันจะอยู่ข้างบนได้นานๆ ไม่ขึ้นๆ ลงๆ อย่างนั้น

หลังจากใช้สมาธิได้ดีแล้ว ควรหมั่นพิจารณาควบคู่กันไป เพื่อให้จิตใสสะอาดไปด้วย หากตายตอนไหน แม้ช่วงนั้นจะยังไม่รู้สติ แต่เวลาใกล้ตายจริงๆ ท่านบอกว่าจิตจะไปนิพพานตามที่ตั้งไว้แต่ตอนแรก นั่นหมายถึงการตั้งจิตเจตนาถือว่าสำคัญมาก

สรุปแล้วแม้บางคนเวลาใกล้ตาย จะดิ้นทุรนทุรายแค่ไหน แต่เวลาจิตออกจากร่าง ก็จะไปตามจิตเดิมที่ตั้งใจเอาไว้ก่อนนั้นแล้ว
ด้วยเหตุนี้ พระเดชพระคุณท่านสอนให้ตั้งอารมณ์ "พระนิพพาน" ไว้ 2 เวลา คือ
1. เวลาก่อนที่จะหลับ
2. เวลาเช้าก่อนที่จะลุกจากที่นอน

การตั้งอารมณ์ไว้ก่อนเช่นนี้ ท่านบอกว่าตายตอนไหน จิตก็จะไปจุดนั้นตามที่ตั้งไว้ก่อนล่วงหน้า สมความปรารถนาทุกประการ

ขอแถมท้าย ลูกศิษย์ของท่านบางคนเคยเล่าว่า เวลาป่วยไข้ไม่สบาย จะทำอารมณ์ได้ดี บางครั้งไม่อยากให้หายป่วย
แต่ถ้าป่วยหนักๆ อยากเรา ก็ไม่อยากเจอกันนะ อยากจะให้ตายแบบ...สบายๆ
คิดว่าถ้ายังไม่ถึงเวลา ก็ควรใช้หนี้ทุกขเวทนาเขาไปบ้าง กรรมบางอย่างต้องใช้หนี้ไป เวลาใกล้ตายจริงๆ จะได้ไม่หนักเกินไป

แต่ถ้าหากถึงเวลาจะไปจริงๆ อย่าลืม คาถาของท่านพระยายม หลวงพ่อบอกว่าให้นึกถึงพระพุทธเจ้า ๕ พระองค์ และท่านพระยายม แล้วภาวนา "นะ โม พุท ธา ยะ" จะช่วยบรรเทาไปได้บ้าง เพราะสมัยก่อนที่หลวงพ่อไปบ้านสายลม ท่านย่ามาบอกว่า ลูกศิษย์ของท่านไปนิพพานได้ทุกคน แต่บางคนต้องปวดท้องหน่อยนะ

ขอเจริญพร

พระอาจารย์ชัยวัฒน์ อชิโต


ทับทิม - 30/8/11 at 13:36

ขอกราบขอบพระคุณพระอาจารย์ชัยวัฒน์ อชิโต ที่ได้เมตตาแนะนำสั่งสอน ดิฉันจะนำมาปฎิบัติตามเจ้าค่ะ


ทับทิม