สารบัญ (เลือกคลิกที่รายการ)

[01] ตอนที่ ๑ ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)
[02] ตอนที่ ๒ ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)
[03] ตอนที่ ๓ ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)
[04] ตอนที่ ๔ อารัมภบท ก่อนพิธีบวงสรวง
[05] ตอนที่ ๕ อารัมภบท ก่อนพิธีบวงสรวง (ต่อ)
[06] ตอนที่ ๖ อารัมภบท ก่อนพิธีบวงสรวง (จบ)
[07] ตอนที่ ๗ พิธีบวงสรวงสักการบูชา
[08] ตอนที่ ๘ พิธีบวงสรวงสักการบูชา (ต่อ)
[09] ตอนที่ ๙ พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ
[10] ตอนที่ ๑๐ พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ (ต่อ)
[11] ตอนที่ ๑๑ พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ (ต่อ)
[12] ตอนที่ ๑๒ พิธีถวายราชสดุดีเทิดพระเกียรติ (จบ)
[13] ตอนที่ ๑๓ พิธีถวายผ้าป่ามหากุศล
[14] ตอนที่ ๑๔ คำกราบถวายรายงานหลวงพ่อสมเด็จฯ
[15] ตอนที่ ๑๕ คำกราบถวายรายงานหลวงพ่อสมเด็จฯ (จบ)
[16] ตอนที่ ๑๖ ถวายพระราชกุศลแด่ รัชกาลที่ ๙
[17] ตอนที่ ๑๗ โอวาท "หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" วัดสระเกศ
[18] ตอนที่ ๑๘ โอวาท "หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" (ต่อ)

[19] ตอนที่ ๑๙ โอวาท "หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์" (จบ)

งานพิธีฉลองสมโภชครบรอบ ๑๐๐ ปี

พระบรมบรรพต (ภูเขาทอง) วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร

เมื่อวันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๒

...เมื่อตอนที่แล้วได้เขียนบทความกรณี "พระอาทิตย์ทรงกลด" ตามสถานที่ต่างๆ โดยวิเคราะห์ว่าน่าจะเป็นเรื่องอนาคตของบ้านเมือง เนื่องจากปีสองปีนี้เป็นช่วงผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน หมายถึงจากรัชกาลที่ ๙ มาเป็นรัชกาลที่ ๑๐ ซึ่งเป็นช่วงที่จะเข้ายุคจาก "ถิ่นกาขาว" มาเป็น "ชาวศิวิไล"

โดยเฉพาะพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระราชพรหมยาน เคยเล่าถึงคำทำนายสมัยกรุงศรีอยุธยา และจากประสบการณ์ของท่านที่พบเทวดาเฝ้าขุมทรัพย์ต่างๆ บอกว่าทรัพยากรใต้ดินที่มีค่า เช่น ทองคำ น้ำมัน และแร่ธาตุต่างๆ จะปรากฏขึ้นมาเป็นจำนวนมาก คนไทยจะเป็นมหาเศรษฐี แต่ท่านย้ำว่าผู้บริหารต้องดีกว่านี้

แต่เมื่อหลวงพ่อท่านต้องมรณภาพไปตั้งแต่ปี ๒๕๓๕ ขณะที่เขียนบทความนี้เป็นปี ๒๕๖๐ เวลาก็ผ่านไปเป็นเวลา ๒๕ ปีแล้ว พวกเราเหล่าลูกหลานก็เฝ้าติดตามรอดูเหตุการณ์ต่อไป ซึ่งท่านบอกว่าทรัพยากรธรรมชาติเหล่านี้ จะปรากฏขึ้นมาช่วงระหว่างกลางรัชกาลที่ ๑๐ (เวลานี้ทรงมีพระชนมายุ ๖๕ พรรษาแล้ว)

ขณะนี้ก็กำลังจะมีการถวายพระเพลิงพระบรมศพ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช วันที่ ๒๖ ตุลาคม ๒๕๖๐ และคงจะมีพระราชพิธีเสด็จขึ้นครองราชสมบัติของ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร เพื่อสถาปนาขึ้นเป็นรัชกาลที่ ๑๐ แห่งพระบรมราชจักรีวงศ์ ในปีหน้า ๒๕๖๑

ภายหลังจากหลวงพ่อท่านมรณภาพไปแล้ว ประมาณปี พ.ศ. ๒๕๓๖ ผู้เขียนก็มีโอกาสเดินทางไปทั่วประเทศ ด้วยเหตุแห่งการติดตามกราบไหว้โบราณสถานสำคัญ เช่น พระมหาธาตุเจดีย์ รอยพระพุทธบาท และ พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง ตามสถานที่ต่างๆ ทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ ได้แก่ ลาว เขมร เวียดนาม สิบสองปันนา จีน ลังกา อินเดีย เป็นต้น

อีกทั้งได้ทำพิธีบวงสรวง "ตัดไม้ข่มนาม"(ทำพิธี ๓ ปีเท่านั้น) ตามเมืองหลวงในอดีต ดังนี้

ครั้งที่ ๑ ณ อาณาจักรเชียงแสน ปี ๒๕๔๐ (ตามที่เล่าไปแล้ว >> คลิกอ่านได้ที่นี่ )
ครั้งที่ ๒ ณ อาณาจักรสุโขทัย ปี ๒๕๔๑ (จะนำมาเล่าต่อไป)
ครั้งที่ ๓ ณ อาณาจักรศรีอยุธยา และสุดท้าย กรุงรัตนโกสินทร์ ปี ๒๕๔๒

โดยการทำพิธีครั้งสำคัญนี้ ณ พระบรมบรรพต (ภูเขาทอง) วัดสระเกศฯ เมื่อวันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๒ ซึ่งในระหว่างกระทำพิธีครั้งนั้น มีผู้ร่วมงานได้เห็น "พระอาทิตย์ทรงกลด" ขึ้นเหนือท้องฟ้าเป็นที่น่าอัศจรรย์ จึงขอย้อนเล่าเหตุการณ์สมัยนั้นกันอีกครั้ง ดังนี้



วัตถุประสงค์ของการจัดงาน
“.....สำหรับการจัดงาน ณ สถานที่นี้ นับว่าเป็นการจัดงานพิธีเป็นสถานที่สุดท้าย ตามที่ลำดับมาให้ทราบตั้งแต่เมื่อวานนี้ว่า นับตั้งแต่ ปี ๒๕๓๖ เป็นต้นมา นับเป็นเวลาหลายปี กว่าที่จะเดินทางตามรอยพระพุทธบาท และพระบรมธาตุเจดีย์ให้ครบทุกภาคของประเทศ

และเพื่อเป็นการกราบไหว้บรรพบุรุษทั่วราชอาณาจักรไทย ที่เคยรุ่งเรืองมาในอดีต นับตั้งแต่ยุค อาณาจักรเชียงแสน, หริภุญชัย, สุโขทัย, อยุธยา ลงมาจนถึงยุคปัจจุบันนี้ ณ “อาณาจักรรัตนโกสินทร์” จึงได้เลือกสถานที่สำคัญในเมืองหลวง และเป็น “เซ็นเตอร์” คือจุดศูนย์กลางของประเทศตามหลักภูมิศาสตร์ นั่นก็คือ วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร แห่งนี้

ก่อนอื่นต้องขอแจ้งให้ท่านทั้งหลายทราบว่า การจัดงานทุกครั้งในแต่ละภาคของประเทศ จนมาถึงใจกลางเมืองหลวงนี้ ได้วางกำหนดการไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่า เมื่อมาถึงปีนี้เราจะมาทำพิธี ณ สถานที่แห่งนี้กัน เพราะมีสิ่งที่สำคัญ และบุคคลสำคัญพร้อมอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้มานานแล้ว โดยกำหนดวันเดือนปีไว้แล้วตั้งแต่เมื่อ ๗ ปีก่อนว่า จะมาทำพิธี ณ วันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๒ ซึ่งก่อนหน้านี้ก็ไม่ทราบว่าจะตรงกับวันอะไร

ครั้นเมื่อปฏิทินพิมพ์ออกมาแล้ว ปรากฏว่าตรงกับ วันอาทิตย์ พอดี นับว่าเป็นโอกาสดี ที่ผู้คนสามารถเดินทางมาร่วมงานได้โดยสะดวก งานครั้งนี้ จึงถือเป็นการปิดท้ายงานตามรอย พระพุทธบาทไว้ ณ สถานที่แห่งนี้ด้วย จึงเรียกว่า งานฉลองสมโภช เป็นการเดินทางมากราบไหว้พระบรมธาตุที่สำคัญแห่งนี้ และจะกราบไหว้บูรพมหากษัตริย์ไทยในอาณาจักรนี้เป็นที่สุดท้าย

อาตมาจึงขอขอบคุณและอนุโมทนาทุกท่าน ที่ได้เดินทางมาร่วมงานกันโดยตลอด ถึงแม้จะไม่ครบทุกภาคก็ไม่เป็นไร เพราะงานนี้เป็นงานเฉพาะกิจ เมื่อเสร็จสิ้นแล้ว ก็ถือว่าหมดหน้าที่ในภาระที่มีอยู่ แล้วจะมีหน้าที่อะไร ก็จะทำไปตามที่พอจะทำได้ต่อไป (ขณะที่เรียบเรียงนี้ปี ๒๕๔๒ ปรากฏว่าต้องไปสร้าง "วัดพระร่วง" ที่ศรีสัชนาลัยอีก ๓ ปี)

[ ตอนที่ 1 ]

ประวัติพระบรมบรรพต (ภูเขาทอง)

(ภาพเก่าแก่ “ภูเขาทอง” สมัยรัชกาลที่ ๕)

เป็นอันว่า ทุกท่านคงจะอยากทราบว่า ทำไมจึงได้เลือกเอาวันนี้มาจัดงานพิธี ณ สถานที่นี้ วันนี้เมื่อ ๑๐๐ ปีก่อนโน้น มีความสำคัญอย่างไร อาตมาจะขอนำเรื่องราวความเป็นมาในอดีต จากหนังสือ ประวัติของวัดสระเกศฯ โดยท่านเจ้าประคุณ สมเด็จพระพุฒาจารย์ เรียบเรียงไว้ว่า

.....วัดสระเกศนี้สร้างมาแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา เดิมมีชื่อว่า “วัดสะแก” ส่วนมูลเหตุที่ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ทรงพระราชทานเปลี่ยนชื่อเป็น “วัดสระเกศ” นี้มีว่า เพราะเป็นต้นทางที่เสด็จเข้ามาพระนคร พระองค์ได้ทรงสระเกศา คืออาบน้ำแต่งตัวที่นี่ สระน้ำนั้นโปรดให้ถม แล้วสร้างวิหารให้เป็นที่อยู่ของพระราชาคณะบัดนี้



สภาพเจดีย์ “ภูเขาทอง” เมื่อสมัยรัชกาลที่ ๔ (ปี ๒๔๐๘)

ส่วน พระบรมบรรพต หรือภูเขาทองนี้ ก็มีประวัติอันยาวนาน โดยเริ่มก่อสร้างตั้งแต่ สมัยรัชกาลที่ ๓ รัชกาลที่ ๔ แล้วมาสำเร็จใน รัชกาลที่ ๕ นับเป็นเวลาสร้างถึง ๓ รัชกาลทีเดียว ต่อมา พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดให้บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ๒ ครั้ง คือ ครั้งแรกได้บรรจุเมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๒๐ ได้เสด็จพระราชดำเนินมาทรงบรรจุไว้ในพระ เจดีย์ใหญ่

ส่วนครั้งที่ ๒ อันเป็นครั้งสำคัญที่พวกเรามุ่งหวังนั้น มีเรื่องเล่าในหนังสือ จดหมายเหตุเรื่อง “พระบรมสารีริกธาตุเมืองกบิลพัสดุ์” ซึ่งได้พิมพ์เนื่องในงานพระราชทานเพลิงพระศพ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (อยู่ ญาโณทโย) เมื่อปี ๒๕๐๘ จะขอนำมากล่าวโดยย่อว่า...

“.....เมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๔๑ นายวิลเลียม แคลคัสตัน เปปเป นักโบราณคดีชาวอังกฤษ ได้ทำการสำรวจวัดโบราณบริเวณ หมู่บ้านปิปราห์วะ เมืองบาสติ ใกล้ชายแดน ประเทศเนปาล คือกรุงกบิลพัสดุ์ แล้วได้ขุดพบผอบพระบรมธาตุภายในพระสถูปเก่า ที่ฝาผอบมีคำจารึกของ “ชาวศากยะ”

ส่วนพระบรมสารีริกธาตุ ซึ่งขุดค้นพบที่สถูปโบราณ ณ หมู่บ้านปิปราห์วะ เมืองบาสติ เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๕ (ค.ศ.๑๙๗๒) เป็นการพบครั้งที่ ๒ พระบรมสารีริกธาตุนี้มีลักษณะเป็นกระดูกเผาไฟ นักโบราณคดีอินเดียสันนิษฐานว่า เป็นพระบรมสารีริกธาตุส่วนพระเศียร และรัฐบาลอินเดียให้อัญเชิญมา ๔ องค์ เพื่อประดิษฐาน ณ พระวิหารพุทธมณฑล เป็นการร่วมฉลองพระราชพิธีกาญจนาภิเษก จากพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ กรุงนิวเดลี

ผอบบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ

ผอบบรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่มีคำจารึก รัฐบาลอินเดียขุดค้นพบเมื่อ พ.ศ.๒๔๔๑ พร้อมกับสิ่งของมีค่ามากมาย ซึ่งบรรจุรวมอยู่ในหีบศิลา ได้ฝังอยู่ภายในพระสถูป หมู่บ้านปิปราห์วะ เมืองบาสติ คำจารึกใช้ตัว “อักษรพราหมี” พุทธศตวรรษที่ ๒ - ๔ ซึ่งแปลเป็นใจความว่า...

“...นี้ที่บรรจุพระสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้านี้ เป็นของศากยราชสุกิติ กับพี่น้องผู้ชาย พร้อมทั้งพี่น้องผู้หญิง ลูกและเมีย สร้างขึ้นอุทิศถวายไว้...”

ด้วยเหตุนี้ อาตมาจึงคิดว่าพระบรมสารีริกธาตุที่ขุดพบได้นี้ ทางกรุงกบิลพัสดุ์คงจะได้รับส่วนแบ่งจาก โทณพราหมณ์ หลังจากถวายพระเพลิงแล้ว ตามที่ได้เล่าไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๓๙ ณ พระแท่นดงรัง ว่ากษัตริย์ทั้ง ๘ เมืองต่างก็ยกทัพมาเพื่อขอแบ่งปันพระบรมธาตุ

หีบศิลาบรรจุผอบพระบรมสารีริกธาตุ

หีบศิลาบรรจุผอบพระบรมสารีริกธาตุ พร้อม ด้วยเครื่องพุทธบูชา ที่ขุดค้นพบเมื่อ พ.ศ.๒๔๔๑


.....ในคราวนั้น ก็มี เจ้าศากยราช มาขอรับส่วนแบ่งพระบรมธาตุด้วย อาตมาก็ได้ทิ้งปริศนาไว้ตั้งแต่ ปี ๒๕๓๙ ว่าเมื่อถึงปี ๒๕๔๒ ก็จะเฉลยว่าพระบรมสารีริกธาตุส่วนนั้น บัดนี้ได้มาประดิษฐานอยู่ที่ไหนของประเทศไทย..?

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

◄ll กลับสู่ด้านบน