|
|
☺....ทางทีมงานฯ ขอเสนอข้อมูลที่นับวันจะหายาก นั่นก็คือ "จดหมายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฯ" ที่ท่านได้ตอบกับบุคคลต่างๆ
ที่เคารพนับถือท่าน สมัยก่อนเทคโนโลยียังไม่เจริญ จำเป็นต้องอาศัยการโต้ตอบทางจดหมาย นับว่าดีที่สุดในสมัยนั้น ซึ่งจะเป็นการตอบด้วยตนเองของหลวงพ่อฯ
ต้นฉบับจะเป็นการพิมพ์ดีดของท่านเอง สมัยก่อนในห้องส่วนองค์ของท่านที่วัดท่าซุง จะมีเครื่องพิมพ์ดีดวางอยู่ นั่นคือเป็นแหล่งที่มาของหลักฐานต่างๆ เหล่านี้
......ด้วยเหตุนี้ ทางทีมงานฯ ขอขอบคุณและอนุโมทนาในความวิริยะอุตสาหะของ คุณ อินทิรา สังขพิทักษ์ และคุณ มาลิดา ปานทวีเดช
ที่ได้ใช้เวลาว่างจากงานประจำ แล้วช่วยพิมพ์ส่งมาให้ลงให้อ่านกันเป็นตอนๆ หวังว่าผู้ชมทางเว็บไซด์วัดท่าซุงทุกท่าน
คงจะได้ความรอบรู้และเข้าถึงลีลาการตอบจดหมายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฯ ได้เป็นอย่างดี จดหมายฉบับแรกท่านยังอยู่ที่วัดปากคลองฯ จ.ชัยนาท ตอบให้แก่
ท่านพระครูสุรินทร์ วัดสุขุมาราม อ.บางมูลนาก จ.พิจิตร
1
ประมวลจดหมายจากหลวงพ่อฯ
วัดปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท
๑๔ สิงหาคม ๒๕๐๙
เรียน ท่านอาจารย์สุรินทร์ ที่รัก
จดหมายของท่านอาจารย์ ลงวันที่ ๗ สิงหาฯ ผมได้รับแล้วตั้งแต่วันที่ ๑๓ สิงหาฯ รู้สึกว่าจดหมายที่มาหาผมนี้จะใจเย็นไปสักหน่อย ขอบใจที่กรุณาชมมา
แต่ต่อไปอย่าใช้คำชมเชยมาเลยครับ เพราะคำชมกับผมทำหนังสือหย่ากันเสียแล้ว
ทั้งนี้ เป็นเพราะคำชมหรือสรรเสริญนี้ มันเคยทรยศเอากับผมมาหลายพันชาติเต็มทีแล้ว ไปเอากับมันด้วยคราวใด มันเป็นดึงลงอบายภูมิทุกคราว
คิดไว้ว่าจะไม่ขอคบกับมัน แต่ถ้าใครชมหากผู้นั้นไม่ชอบพอรักใคร่กันจริงแล้ว ผมก็ยิ้มอย่างพยายามยิ้มให้ผู้ชมกันเก้อ
หากท่านผู้ชมเป็นคนประเภทกันเองแล้ว ก็บอกตรงๆ ว่า ไม่ชอบให้ใครชม และก็ไม่นิยมนักติ เพราะทั้งสองประการนี้เป็นโลกธรรม
เป็นเชื้อสายของอบายภูมิทั้งนั้น เรื่องเอาบารมีไปเทียบกับ หลวงพ่อปาน ด้วยครับกรุณาอย่ากล่าวอีกเลย
เพราะท่านเป็นครูบาอาจารย์ อย่าให้ผมไปวัดรอยเท้าเลยจะหมดดีเสีย เพราะครูอาจารย์นั้นศิษย์ไม่มีอะไรจะเอาเข้าไปเปรียบเทียบได้เลย
ครูเป็นปุถุชน แต่ศิษย์เป็นพระอรหันต์ ก็ไม่มีศิษย์คนใดที่จะยอมให้ครูมาไหว้ตน มีแต่ตนเองเท่านั้นที่จะก้มหัวลงแทบเท้าท่านครู ถวายความเคารพ
ยกครูไว้เหนือเศียรเกล้า
เพราะระลึกอยู่ว่า ความดีที่ตนได้รับมานั้น เป็นความดีที่ครูท่านมอบหมายให้มา ยิ่ง หลวงพ่อปาน เป็นพุทธภูมิ เป็นพระทรงสมาบัติแปดด้วยแล้วผลที่ผมได้นี้
ไม่มีทางเปรียบเทียบได้เลย เพราะผมมีสมาบัติไม่ถึงแปด เรื่องการทรงใดๆ จึงแตกต่างกันอย่างเทียบกันไม่ติดเลย
พอขโมยท่านมาได้บ้างเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง เดี๋ยวนี้ผมก็ยังต้องอาศัยท่านอยู่เสมอ หากมีอะไรขัดข้องเมื่อไร ผมก็ต้องรบกวนท่านทันที
เป็นอันว่าผมเป็นศิษย์ที่ หลวงพ่อปาน ต้องตามพร่ำสอนอยู่ตลอดเวลา ทั้งที่ท่านมีชีวิตอยู่และตายไปแล้ว
ขอโปรดอย่านำเอาผมไปเปรียบกับหลวงพ่อต่อไปนะครับ ที่บอกมานี้ไม่ใช่โกรธ แต่บอกเพื่อกันไว้ระหว่างพวกสมณธรรมด้วยกัน
คำติคำชมเป็นของชาวโลกที่ต้องการวัฏฏะ พวกเราหนีวัฏฏะอย่าเอาของเขามาใช้เลย ไม่เข้าใจอะไรก็ถามมาตรงๆ ดีกว่า
ธรรมปฏิบัติของท่านพอจะได้เรื่องได้ราวบ้างแล้ว แต่อย่าเพิ่งคิดว่าดีเสียก็แล้วกัน คำว่าดีนั้น ถ้ายังไม่บรรลุอรหัตผลเพียงใดจงอย่าเข้าใจว่าตนดีแล้ว
พอแล้วเป็นอันขาด หากหลงผิดจะเป็นเหยื่ออบายภูมิ นินิตที่บอกมานั้น เป็นนิมิตที่เกิดจากอารมณ์สว่างชั่วขณะ ยังเอาเป็นเนติยังไม่ได้
อารมณ์ของคุณขณะนี้เป็นอารมณ์ที่เข้าถึง "ขณิกะ" ต่อ "อุปจารสมาธิ" แต่ "อุปจาระ" ยังไม่อยู่ในเกณฑ์ที่จะเรียกว่าใช้ได้
จงอย่าสำคัญผิดในเรื่องการเห็นนิมิตภายนอก จงยึดแต่นิมิตเดิมที่กำหนดไว้เท่านั้น อย่างอื่นแปลกปลอมเข้ามาจงละเสีย
นักเจริญสมาธิจงเข้าใจตนเองไว้ว่า เราปฏิบัติเพื่อจิตเป็นสมาธิ เราไม่ได้ปฏิบัติเพื่อการเห็นภาพ จงพยายามรักษาอารมณ์ที่กำหนดไว้เดิมให้คงที่
ระมัดระวังคาถาภาวนาไว้อย่าให้หลงพร้อมทั้งกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกไปพร้อมกัน
คือกำหนดเป็นสามฐาน หายใจเข้า ลมกระทบกระพุ้งจมูก อก และท้อง หายใจออก ลมกระทบท้อง อก และปลายจมูก พยายามกำหนดรู้ไว้ตลอดเวลา
มันจะหนีจะเผลอบ้างนั้นเป็นของธรรมดา เพราะจิตมันเคยท่องเที่ยว เมื่อเรารู้ตัวว่ามันเที่ยวก็จับมันมาใหม่
แล้วจงใคร่ครวญพิจารณาไปพร้อมๆ กับการกำหนดคำภาวนาและลมนั้น ให้รู้ว่าลมที่หายใจเข้าออกนั้นสั้นหรือยาว หยาบหรือละเอียด คาถาภาวนาเราว่าครบไหม
กำหนดรู้ดังนี้ตลอดไป หากกำหนดนิมิตด้วยก็ให้กำหนดไปพร้อมๆ กัน
เมื่อกำหนดรู้ลมสามฐานเมื่อไร จงรู้ตนเองว่า เรามีอารมณ์ใกล้จะถึงปฐมฌาน แล้ว ต่อไปลมหายใจจะค่อยๆ ละเอียดลง จะเกิดขนพองสยองเกล้าคือขนลุกซู่ซ่า
มีกายโยกโคลง บางรายมีน้ำตาไหล มีใจอิ่มเอิบชื่นบาน ไม่อิ่มไม่เบื่อในการปฏิบัติ มีอารมณ์แนบแน่ชื่นชุ่มอยู่ตลอดเวลา
ไม่อยากจะเลิกในการปฏิบัติ อย่างนี้เรียกว่าปีติ เป็นการที่อารมณ์จิตเริ่มเข้าอุปจารฌาน จะเห็นภาพแปลกๆ และชัดเจนขึ้น จงอย่าคิดว่าดี ยังไม่ดี
ต่อไปก็จะมีความสุขสดชื่น ไม่ปวดเมื่อย สุขหรรษาอย่างหาอะไรเปรียบเทียบมิได้เลย
อารมณ์ก็มีการกำหนดฐานลมหายใจเข้าออกได้ตลอดเวลาทั้งสามฐาน หากมีนิมิต ๆ ก็แจ่มใสคงที่จะให้สูงต่ำเล็ก..ใหญ่
ก็เป็นไปได้ตามความต้องการ ไม่รำคาญในเสียงที่เข้ามารบกวน มีอารมณ์ทรงอยู่ได้นานกว่าปกติ คือ ๕ หรือ ๑๐ นาที แล้วอารมณ์ก็จะเคลื่อนเข้าสู่อารมณ์เดิม
คือคิดเรื่องภายนอก ท่านเรียกว่า ตกภวังค์ อย่างนี้ท่านเรียกว่าปฐมฌาน
แต่ตอนก่อนที่จะถึงระดับนี้ จิตจะมีอารมณ์อย่างนี้ก่อน คือ เมื่อภาวนากำหนดอารมณ์ดังกล่าว พอมีอารมณ์คล้อยจะเผลอไป ก็เกิดเห็นภาพ
ต่อมาเมื่อภาวนากำหนดอารมณ์เพลินอยู่นั้น มีอารมณ์คงที่สบายเพียงขณะเดียว ก็จะเกิดอาการหวิวคล้ายพลัดตกจากที่สูง
แล้วอารมณ์ก็เข้าภาวะเดิม ที่ท่านเรียกว่า "ตกภวังค์" คำว่า ภวังค์ มีนักปฏิบัติคิดว่าเป็นอารมณ์แน่นนั้นไม่ถูก "ภวังค์" เป็นอาการที่จิตพลัดจากอารมณ์ฌานเข้ามาสู่อารมณ์ปกติตามเดิม คือ จิตกลับที่เดิมนั่นเองเรียกว่า "ภวังค์" คือเป็นที่อยู่
"ภวังค์" หรือภาพมันก็อย่างเดียวกัน
ภพแปลว่าที่อยู่ ศัพท์เดิมเขาแปลว่า ความมีหรือความเป็น ก็เพราะมันมีอยู่ มันเป็นอยู่ในที่นั้น จะเรียกว่าที่อยู่จะผิดได้อย่างไร
อาการที่จิตทรงอยู่นั้นเป็นเพราะจิตเข้าสู่อารมณ์ฌาน แต่ทว่ากำลังสมาธิที่จะทรงตัวไว้ได้นั้นมีกำลังอ่อนมาก จึงทรงอยู่ในระดับฌานไม่ได้นาน
เพียงขณะเดียวก็พลัดจากฌาน อาการอย่างนี้
นักปฏิบัติใหม่ถ้าพบเข้า เมื่ออารมณ์พลัดแล้ว จะทำจิตให้มีอารมณ์แนบสนิทอย่างนั้นอีกไม่ได้ อารมณ์จะไม่ยอมเป็นอย่างนั้น แต่พอรักษาใจให้สบายได้อยู่
ในระยะต้นๆ นี้จงรักษาไว้ตามแต่กำลังสมาธิ เมื่อได้แล้วก็ค่อยๆ ทำไปอย่าให้ขาด
จงหลีกให้พ้นสังคมจัญไร คือพวกเดียรถีย์ พวกชอบชวนพูดนอกรีตนอกรอย พยายามรักษาอารมณ์ตามที่เคยปฏิบัติมาอย่าให้ขาด
พร้อมกันนั้นก็พยายามแผ่เมตตาพรหมวิหารตลอดวัน เพื่อรักษากำลังจิตให้ชุ่มชื่น ต่อไปฌานนี้ก็จะมั่นคง
ฉบับนี้ขอแนะนำมาเท่านั้น เพราะเห็นว่าเมื่ออารมณ์จิตเข้าถึงระดับนั้นแล้ว หากทำถูกก็ไม่ช้า ปฐมฌาน ก็จะมาถึง พวกที่ ปฐมฌาน มาไม่ถึงเพราะติดภาพระหว่างทาง ท่านว่าท่านจะพากันมานั้น ผมยินดีต้อนรับ
การมาหาผมไม่ต้องมีพิธีรีตองเพราะพิธีนั้นเป็นเรื่องของวัฏฏะเขา เราเป็นพระมาอย่างไรก็ได้ ขอให้มาอย่างพระหรือพุทธศาสนิกก็แล้วกัน
ถ้ามาแบบอื่นรับรองไม่ถูก
แต่การมานั้นจำเป็นจะต้องกำหนดเวลาเสียแล้วครับ ผมเมื่อบวชหลวงพ่อท่าจะใส่ปรอทมากไปหรืออย่างไรไม่รู้ มันช่างหาเวลาว่างไม่ใคร่ได้จริงๆ ทั้งๆ
ที่เป็นเวลาเข้าพรรษาก็ต้องจรจัดเสมอ ที่ไปก็เพราะเป็นเขตแดนศิษย์เก่าของหลวงพ่อปาน ต้องทำงานแทนท่านตามที่รับปากไว้
แต่สมัยนี้เอาแผนกเดียว คือสอนสมณธรรมเท่านั้น คาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า ผมก็อุปโลกน์ให้บำเพ็ญเป็นฌานหมด
เพราะเห็นว่าได้ประโยชน์มากกว่าการสงเคราะห์ด้วยวัตถุ พ.ศ. หน้า ทาง วัดสะพาน ที่ตัวเมืองชัยนาท ท่านจะตั้ง สำนักสมณธรรม
จะให้ผมไปคุมอยู่ที่นั่น
ก็เลยต้องเขียนแบบปฏิบัติ เขียนก็ไม่ใครจบ เพราะมันยุ่งอย่างนี้ กลางวันก็มีแขก วันไหนว่างก็เขียนได้มากหน่อย วันไหนแขกมากก็เอามาเขียนกลางคืน
เมื่อถึงเวลาสอนสมณะรรมก็ต้องละการเขียนไปสอนสมณธรรม เกิดเป็นคนที่มันยุ่งจริง เบื่อเต็มทีแล้ว
เรื่องการมาของคณะของท่าน ผมว่าถ้ามาภายในเดือน ๙ จะพบกว่า เพราะเดือน ๑๐ ผมต้องจรสายใต้ เกือบไม่มีเวลา บอกคุณวิเชียร
และคณะด้วยนะครับว่า หากจะมาให้สะดวกควรมาภายในเดือน ๙ จะพบได้สะดวก เดือนสิบถ้าบังเอิญตรงกับวันอยู่ก็จะได้พบ
ขอความสุขสมหวังจงมีแต่ท่านตลอดกาลทุกเมื่อเถิด
พระมหาวีระ ถาวโร
◄ll กลับสู่สารบัญ
2
ศูนย์ศิษย์หลวงพ่อปาน อ.เมือง จ.อุทัยธานี
วันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๒๕
ท่านจิตสีโล
ขอบคุณ ท่านจิตสีโล ที่เมตตาจดหมายมาแสดงความรู้สึกขอบใจ ทำให้ผมมีความอบอุ่นใจขึ้นบ้าง ที่ยังมีผู้ทรงศีลเมตตา
เรื่องด่าว่านินทานั้นผมเห็นเป็นความปกติเสียแล้ว ยังน้อยไปกว่าที่เขาแจ้งต่อผู้มีอำนาจว่า ผมเป็นคอมมิวนิสต์
ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เขาผู้หลังทำลายชาติและศาสนานั่นเอง ดีแต่ท่านผู้ทรงอำนาจท่านมีความเป็นธรรมอยู่ มิฉะนั้นผมอาจจะไปนอนตายในเรือนจำแล้ว
เป็นอันว่าโลกนี้ไม่น่าอยู่นะครับ เราพยายามหนีโลกอุบาทว์นี้โดยธรรมดีกว่าที่จะอยู่ต่อไปให้สะเทือนซาง ธรรมของพระพุทธเจ้าเท่านั้น
ที่จะทำให้พวกเราพ้นโลกอุบาทว์นี้ได้
ขอบใจครับที่เมตตา
พระมหาวีระ ถาวโร
◄ll กลับสู่สารบัญ
3
ตอบ พระมหาวิจุล ปิยภาณี
เจ้าอาวาส วัดบ้านสีดา ต.สีดา อ.บัวใหญ่ จ. นครราชสีมา
จดหมายของพระคุณเจ้าผมได้รับแล้ว ๒ ฉบับ ขอโมทนาด้วยครับที่มีมหาเจตนาตั้งสำนักปฏิบัติธรรมขึ้นที่วัด จนมีผู้ได้รับผลหมดความสงสัยในคำสอนของพระพุทธเจ้า
ปฏิปทานี้ทำยากนะครับ ยากทั้งการปฏิบัติให้เข้าถึง และยากทั้งมีศัตรูมิจฉาทิฏฐิรบกวน ยิ่งปัจจุบันยิ่งมีมาก
เพราะผู้มุ่งร้ายหมายทำลายชาติและศาสนามีอยู่มาก จะเห็นได้ว่า เรื่องของพระศาสนามีความรุ่งเรืองที่ไหน
เป็นต้องมีผู้เข้าทำลายที่นั่น พระคุณท่านมีเมตตาและวิริยะเป็นเลิศที่ช่วยสงเคราะห์ผู้หวังดีเข้ารับการปฏิบัติ อุปสรรคย่อมมีเป็นธรรมดา
แต่ขอให้คิดว่าเราจะตายกับความดีเท่านั้นพอ
พระมหาวีระ ถาวโร
๑ พฤศจิกายน ๒๕๒๕
◄ll กลับสู่สารบัญ
|
|
4
วัดท่าซุง อ.เมือง จ.อุทัยธานี
๒๙ ตุลาคม ๒๕๒๗
เจริญพร ท่านปรีชา ทรงธรรม ที่นับถือ
ท่านฯ ได้มีส่วนช่วยเหลือกิจการต่างๆ ที่อาตมาทำอยู่ทุกอย่าง ทำให้การดำเนินงานเป็นไปด้วยดี
และมีผลสมบูรณ์ตามความมุ่งหมายตลอดมา
บรรดาท่านพุทธศาสนิกชนที่ไปให้การสงเคราะห์หรือทำบุญ มีส่วนใหญ่ที่ท่านฯ ได้ช่วยให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นเข้าใจในงานที่อาตมากระทำอยู่
ต่างก็เมตตาสงเคราะห์จนผลงานลุล่วงไปด้วยดี ตามวัตถุประสงค์
มีเรื่องหนึ่งที่อาตมาจะรายงานให้ทราบ เรื่องนั้นก็คือ การชำระหนี้สิน ทั้งนี้เพราะงานที่ทำตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๑๗ เป็นต้นมา
เป็นงานที่ต้องใช้จ่ายเงินมากเกินกว่าที่อาตมาจะหาได้แต่ผู้เดียวท่านฯ ได้ช่วยจัดการหาอีกแรงหนึ่งและก็มีผลมหาศาล
ตลอดจนคำพยากรณ์ของท่านฯ ที่พยากรณ์เนื่องในการทำงานไว้ ถูกต้องทุกประการ จัดว่าท่านฯ มีส่วนช่วยงานอย่างพรรณนาได้ยาก
ขอรายงานเรื่องหนี้สินที่มีอยู่ดังนี้
รายรับ-จ่าย เงินสงฆ์
ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๑๗ รายจ่ายเงินสงฆ์ทั้งสิ้น เป็นเงิน ๑๓๖,๐๔๔,๙๔๐.๒๙ บาท (หนึ่งร้อยสามสิบหกล้านสี่หมื่นสี่พันเก้าร้อยสี่สิบบาทยี่สิบเก้าสตางค์)
รายรับเงินสงฆ์ทั้งสิ้น ๙๐,๑๗๒,๐๖๔.๓๗ บาท (สี่สิบห้าล้านแปดแสนเจ็ดหมื่นสองพันแปดร้อยเจ็ดสิบห้าบาทเก้าสิบสองสตางค์)
คำว่าเงินสงฆ์ หมายถึงเงินที่ญาติโยมสงเคราะห์เนื่องในการก่อสร้างสังฆทาน ธรรมทาน ชำระหนี้สงฆ์
ทั้งหมดนี้จัดเป็นเงินสงฆ์
เงินอีกประเภทหนึ่ง ที่ผู้ถวายมุ่งถวายเป็นส่วนตัว แต่อาตมาคิดว่าเป็นเงินทำบุญ
มีสิทธิ์ใช้เป็นค่าอาหาร ค่ายารักษาโรค ค่าเครื่องนุ่งห่มของพระ ค่ากระแสไฟฟ้า ค่าเดินทางไปในกิจเจริญศรัทธา ไม่คิดว่าเป็นเงินส่วนตัว ตามที่คิดกัน
เงินประเภทนี้แยกบัญชีไว้อีกประเภทหนึ่ง เพื่อเอาไว้ช่วยชำระหนี้ของสงฆ์เมื่อถึงวาระ
เงินอีกประเภทหนึ่ง ก็คือเงินค่าวัตถุมงคลและเงินค่าหนังสือ
เงินประเภทนี้มีส่วนเกินเพราะค่าใช้จ่ายน้อย หรือที่เรียกทั่วไปว่าเงินกำไร
จะเห็นได้ว่า แหนบทองแดงชุบทอง ท่านทั้งหลายโดยทั่วไป ท่านให้บูชาเกินกว่า ๓๐ บาท บางแห่งเกือบ ๑๐๐ บาท แต่ที่วัดนี้ให้บูชา ๑๐ บาท
แหนบทองแจกฟรีเป็นปกติ ส่วนที่เกินจากเหรียญชุบทองก็เอามาช่วยแหนบทองที่แจกฟรี คงไม่มีทุนเหลือ ของอย่างอื่นก็เช่นเดียวกัน
แต่ทว่า มาระยะหลังนี้ มีท่านผู้มีจิตศรัทธาสร้างวัตถุมงคลมาถวาย เช่น แก้ว พระ และผ้ายันต์ ผ้ายันต์นี่ชัดมาก เพราะ คุณประชา-อรุณ สิกวานิช เจ้าของโรงงานพลาสติกได้ออกทุนทำถวายคราวละหนึ่งแสนเศษทุกคราว
และไม่รับทุนคืนเลย ถวายทั้งหมด และรายเดียวกันนี้ ได้ทำ บาตรวิระทะโย ถวายไม่คิดเงินเลย เป็นเหตุให้วัดมีรายได้เพิ่มขึ้น
เดือนละเป็นแสนบาท (เงิน วิระทะโย เป็นเงินสังฆทาน และวิหารทาน)
ฉะนั้น รายได้ที่ท่านผู้มีจิตเมตตาจัดมาถวาย จึงเป็นรายได้ที่เป็นทุนในการชำระหนี้ในการก่อสร้างที่คั่งค้าง
ในระยะสามปีที่ผ่านมานี้ มีท่านที่เมตตาถวายเป็นส่วนตัวเป็นประจำทุกเดือน หนึ่งหมื่นบาทบ้าง หกพันบาทบ้าง ถึงสี่พัน สามพันบาทอย่างน้อย
มากรายด้วยกัน
และมากท่านที่ถวายเป็นส่วนตัวตามกำลังทรัพย์ที่จะสงเคราะห์ได้ บางเดือนก็ได้รับหลายแสนบาท แต่ก็เกินกว่าสี่แสนบาททุกเดือน
ในที่สุดเมื่อจะถึงวันถวายกฐิน ได้สำรวจจำนวนเงินที่เหลือจากการช่วยสงฆ์ชำระหนี้เป็นประจำเดือนแล้ว
เห็นว่าเงินที่ญาติโยมถวายมาเป็นส่วนตัว และเงินวัตถุมงคล เงินหนังสือ มีพอที่จะชำระหนี้ตัดให้หมดไปได้ จึงได้ตัดชำระหนี้ไป
ขาดอีกล้านเศษๆ พอดีวันรับเงินกฐิน ได้รับเพิ่มเติมอีกล้านเศษๆ จึงละชำระหนี้หมดไปคราวหนึ่ง โล่งอกไปได้หนึ่งวันเพราะปลอดหนี้
แต่พอรุ่งขึ้น ก็เริ่มคิดถึงหนี้ใหม่ต่อไป เรื่องหนี้ใหม่ตัดไว้ก่อน ขอขอบคุณบรรดาท่านพุทธบริษัทของพระพุทธเจ้า ที่เมตตาสงเคราะห์ อนุเคราะห์
ขอทุกท่านโปรดทราบว่า เงินของทุกท่านที่ถวายมาเป็นส่วนตัว ๙๙ เปอร์เซ็นต์เศษ อาตมานำไปเป็นเงินสังฆทาน ถวายอาหารพระ ชำระค่าไฟฟ้า
ซื้อยารักษาโรค เพื่อพระเป็นต้น
เหลือจากนั้น ก็เอาไปช่วยงานก่อสร้าง เป็นวิหารทาน ถ้าฝ่ายธรรมบกพร่องก็เอาไปช่วยธรรมทาน ตนเองพยายามใช้น้อยที่สุด
เพราะปกติเมื่อเป็นฆราวาสก็เป็นคนไม่ชอบใช้เงินเปลืองอยู่แล้ว มาเป็นพระธุระใช้น้อย ถ้าใช้ไปในทางที่มีอานิสงส์น้อย ก็เสียดายเงินของท่าน
พยายามใช้ในทางที่มีอานิสงส์มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉะนั้นจึงใช้เงินของทุกท่านที่ให้มาอย่างมากไม่เกินเดือนละ ๓๐๐ บาท
เท่านี้พอแล้ว เพราะของจำเป็นส่วนใหญ่ท่านสาธุชนให้พอใช้แล้ว ลีลาการใช้เงินส่วนตัวของอาตมาเป็นอย่างนี้
จึงมีเงินตัดหนี้ของสงฆ์ได้ในที่สุด ที่พยายามใช้แบบนี้ก็เพราะว่า ทราบว่าไม่ช้าก็ตาย เก็บเงินไว้จะเป็นสนิมใจของท่านเจ้าของ
จึงพยายามใช้ในทางที่มีประโยชน์ใหญ่ตามที่พอจะมีปัญญาทำได้
การชำระหนี้
ตามรายงานของฝ่ายบัญชีนั้นที่รายงานมาว่า เงินไม่พอเท่านั้นเท่านี้ เขารายงานตามบัญชีสงฆ์ไม่ผิด เขารายงานถูกต้องทุกประการ
แต่เงินที่ชำระปกติเดือนต่อเดือน เงินสงฆ์ขาดดุลเสมอบางเดือนจะพอใช้จ่ายอาตมาก็เอาเงินที่ท่านถวายมาเป็นส่วนตัวช่วยสงฆ์
ในระยะหลังนี้พอช่วยได้เกือบทุกเดือน เพราะค่าใช้จ่ายในการก่อสร้าง เดือนหนึ่งใช้เงินเกินสามล้านบาท เงินสงฆ์ที่ได้รับไม่พอ
เงินที่ถวายเป็นส่วนตัวถ้าเอาไปผสมแล้วพอ ก็ผสมใช้หนี้ไปเลย
ฝ่ายบัญชีเขาทราบตามบัญชีสงฆ์ เรื่องเงินส่วนตัวมีบัญชีอีกส่วนหนึ่งต่างหาก แต่ทว่าปีต้นๆ ถอยหลังเข้าไปขาดดุลมากตลอดมา จึงต้องรอสะสม
พอมีครบก็ละทั้งเงินส่วนตัวและเงินวัตถุมงคล เงินหนังสือ จึงโล่งใจไปได้วันหนึ่ง วันต่อไปก็เริ่มเป็นหนี้ใหม่
แต่คราวต่อไปนี้ คิดว่า การมีหนี้ ถ้ามีญาติโยมยังสงเคราะห์เรื่อยๆ อยู่ ก็จะเป็นหนี้ไม่จำกัด ถ้าญาติโยมหยุดการสงเคราะห์เมื่อไร ก็หยุดงานก่อสร้าง
เมื่อมีหนี้ประมาณสองล้านบาท ถ้าหาเงินจากการบำเพ็ญกุศลไม่ได้ ก็จะขายทรัพย์สินที่ได้รับจากความเมตตาของท่านผู้มีคุณ
ขายเอาเงินมาใช้หนี้
ทรัพย์สินส่วนนี้เป็นทรัพย์สินจากมรดกพิเศษของท่านผู้มีเมตตาสมัยเป็นฆราวาส จำหน่ายช่วยสร้างวัดไปมากแล้ว เหลืออยู่อีกประมาณ ๑ ใน ๑๐
ของจำนวนทรัพย์สินที่ได้รับเก็บเอาไว้เป็นทุนสำรองในการก่อสร้างเพียงเล็กน้อย
ถ้าไม่มีโอกาสใช้ ก็เป็นสมบัติของมูลนิธิฯ เมื่ออาตมาตายไปแล้วไม่มีใครจะมาอ้างรับมรดกได้ เพราะทำเป็นบัญชีของมูลนิธิไปแล้ว
งานใหม่ที่กำลังทำ และจะทำต่อไป
ตามความประสงค์ของสมเด็จฯ ท่านมีความต้องการดังนี้
1. เมื่อ วันเป่ายันต์เกราะเพชร สถานที่สำหรับรับประทานอาหารไม่พอ ท่านให้เร่งสร้างพื้นที่เป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก
ในป่าไผ่ติดกับครัว ๓ ไร่ มีเนื้อที่ ๖ ไร่เศษ ให้เป็นที่รับประทานอาหาร มีห้องส้วมห้องน้ำที่นั่น ๖๐ ห้อง มีห้องจ่ายอาหาร ๑๐ จุด เป็นป่าร่มสวยงาม
และสบายใจมาก ใช้เงินหลายล้านบาท
2. ให้ทำที่จอดรถในที่ที่ซื้อไว้แต่ยังไม่ได้ทำอะไร ๑๐๐ ไร่เศษ ทำเป็นถนนลูกรัง เพื่อพักรถ รถจะพักได้สำหรับรถโดยสารเกือบ ๑,๐๐๐ คัน
และถมดินลูกรังที่ของวัดที่มีญาติโยมถวายไว้นานแล้วอีก ๘ ไร่ อยู่ชายน้ำหน้าตึกอำนวยการ เพื่อเป็นที่พักรถ จะบรรเทารถได้อีกหลายสิบคัน
ทั้งสองรายการนี้จะต้องใช้เงินประมาณ ๕ ล้านบาท
สำหรับป่าที่ทำถนนนั้น ท่านให้ทำกำแพงและทำเป็นชานเดินรอบ ไม่ทราบใช้เงินเท่าไหร่แน่ ตามความประสงค์ของสมเด็จฯ ท่านก็คือ เมื่อสร้างเสร็จครบแล้วจะ
ทำเป็นที่รวมบำเพ็ญกุศล มีทั้งวัด มีทั้งป่า ฝึกพระที่ประสงค์จะฝึกธุดงค์ หรืออาจจะอยู่ธุดงค์เลยก็ได้
ฝึกฆราวาสผู้ประสงค์จะบำเพ็ญธรรมเป็นคราวๆ ไม่เกินหนึ่งเดือนหรือสามเดือน ตามแต่ศรัทธาไม่เก็บค่าอาหารให้จัดหาบริโภคเอง หรือซื้อร้านค้ากินเอง
ค่าที่พัก ค่าน้ำ ค่าไฟฟ้า จะช่วยเท่าไหร่ก็ได้ตามแต่ฐานะ ไม่บังคับให้ช่วย แต่ขอใช้ทุกอย่างตามความจำเป็นที่ตนต้องการต้องหามาเอง
และอยู่ภายใต้ระเบียบของวัด
อีกจุดหนึ่งท่านให้สร้างห้องพักนักปฏิบัติอีก ๓๐๐ ห้อง สร้างพระพุทธรูปหน้าตัก ๔ ศอก เป็นพระชำระหนี้สงฆ์อีก ๒๐๐ องค์ รวมทั้งสร้างอาคารด้วย
ทุกอย่างท่านให้สร้างให้ทันงานฉลองวัดในวันที่ ๑๓ เมษายน ๒๕๓๐ ไม่ทราบว่าจะทำทันหรือไม่ และจะมีทุนทำหรือไม่
เป็นอันว่ามีเงินก็มีงาน หมดเงินก็หยุดงาน จะสบายใจกว่า ไม่มีอะไรน่าวิตกกังวล ท่านสั่งมาก็รับ แต่ไม่มีเงินก็หยุดก็หมดเรื่องกัน
1. เวลานี้กำลังสร้างอาคารเนื้อที่ ๓ ไร่ กับ ๑ งาน เฉพาะพื้นที่ของอาคารชั้นล่างเป็นที่ปรุง เก็บอาหารและอุปกรณ์ครัว
และมีห้องพัก ๑๒๐ ห้อง
2. ชั้นกลาง เป็นที่เจริญกรรมฐาน มีพระพุทธรูปประธาน ๒ องค์ เป็นแก้วทั้งพระและห้อง คล้ายในนิพพาน
3.ชั้นต่อไปเก็บพระพุทธรูปและของที่จำเป็น ใช้เงินหลายล้านบาท
จ.ส.ต.เพราะ วงศ์เวช ถวายที่ดินกว้าง ๑๒ ม. ยาวจากถนนใหญ่เข้าไปถึงที่จอดรถบริเวณ ๑๐๐ ไร่เศษ เพื่อทำถนนลูกรังให้เป็นทางรถเข้าออก
กวนเวลาท่านนานเกินไป อาตมาก็ป่วยไข้ไม่สบายเป็นปกติ วันนี้ทนนั่งทรมานเขียนถึงท่านฯ เพราะท่านฯ มีอุปการคุณมาก เพื่อให้ท่านฯ ทราบว่า
หนี้เก่าหมดไปได้ด้วยวิธีใด หนี้ใหม่จะมากน้อยเท่าไร ท่านฯจะเมตตาด้วยประการใดก็สุดแล้วแต่ท่านฯจะพิจารณา
เจริญพร
(พระมหาวีระ ถาวโร)
◄ll กลับสู่สารบัญ
|
|
5
(Update 1-12- 53)
วัดจันทาราม(ท่าซุง) อ.เมือง จ.อุทัยธานี
๒๔ ธันวาคม ๒๕๒๗
นมัสการ กราบเรียน ท่านเจ้าประคุณสมเด็จ ที่เคารพอย่างสูง
จดหมายแสดงมุทิตาจิต และคำอวยพรของพระเดชพระคุณ เจ้าพระคุณสมเด็จเกล้ากระผมได้รับแล้วด้วยความขอบพระคุณอย่างยิ่ง
การที่เจ้าพระคุณป่วยมาแรมเดือนและเกือบจะถึงปี ความจริงเกล้ากระผมก็ทราบ
แต่เวลาที่จะไปเยี่ยมไม่มี ทั้งนี้ไม่ใช่ไม่มีเวลา ความจริงเวลานั้นมี แต่อาการป่วยของเกล้าฯ ไม่คลายตัว เกล้าฯ อยู่วัดก็เหมือนอยู่โรงพยาบาล
เพราะต้องอยู่ในอาณัติของหมออยู่ตลอดเวลา น้ำเกลือ ยาเข้าเส้น ยาฉีดเข้ากล้ามเนื้อ มีเป็นปกติ น้ำเกลือนั้น ไม่แน่นักว่าจะห่างกันถึงหนึ่งอาทิตย์
ยาเข้าเส้น ต้องให้ทุกๆ ๔ วัน ยาเข้ากล้ามเนื้อไม่แน่ปกติเกือบจะทุกวัน อาการที่เป็นก็คือ ทางท้องอย่างเดียว นับตั้งแต่เดือนมิถุนายน ๒๕๒๕ เป็นต้นมา
มันรุกรานหนัก มีเสมหะมาก พอถึงเวลา ๑๖ นาฬิกาเป็นต้นไป เสมหะจะทำพิษ ต้องบ้วนและขากตลอดเวลา จนไม่อยากจะไปไหน
อาหารก็เอาแน่นอนไม่ได้ ต้องซื้ออาหารเสริมจากอเมริกา มาฉันโดยคณะศิษย์ที่อยู่ที่อเมริกาจัดส่งมาให้ มันเป็นโรคเวรโรคกรรมจริงๆ
แต่ก็ทราบต้นสายปลายเหตุของมันแล้วตัดสินใจว่า ชำระมันเสียให้หมดชาตินี้ ชาติต่อไปที่จะต้องชำระหนี้อย่างนี้ ไม่อยากให้มีอีก
เรื่องการงานก็มีมาก การออกรับแขกก็เต็มใจรับ แต่มากวันที่เกล้าฯ จำใจ ต้องออกไปรับแขก ทั้งนี้ อาการทางกายมันทั้งมืดทั้งมัว
เดินก็เซซวนชวนล้มแต่ทว่าผู้ที่มาหา เขามากันระยะทางเลยร้อยกิโลฯ ก็เห็นใจและเต็มใจออกรับ แต่ต้องจำใจเดินออกไปรับ
ทราบข่าวอาการป่วยไข้ ของเจ้าพระคุณสมเด็จ ก็อยากจะมาเยี่ยม แต่ไม่ไว้ใจตัวเองเพราะเวลานี้ ถ้าเดินไปทางไหนก็มีคนคอยเดินขนาบข้าง ๓-๔ คนเสมอ
เขาเกรงว่าจะล้มไป เพราะทำท่าจะล้มหลายครั้ง
เกล้าฯ ต้องขอประทานอภัย ที่เจ้าพระคุณสมเด็จมีเมตตาอุตส่าห์ให้พระเขียนหนังสือแทนตามที่เจ้าพระคุณสั่ง รู้สึกว่าเป็นพระเมตตาอย่างสูง และเป็นคุณมหาศาล
เป็นกำลังใจอย่างมหันต์ พรใดที่เจ้าพระคุณสมเด็จให้มา เกล้าขอน้อบรับด้วยความเคารพ
และขออานุภาพของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตลอดจนคุณความดีที่พระเดชพระคุณเจ้าพระคุณสมเด็จสั่งสมมา
จงดลบันดาลให้พระเดชพระคุณเจ้าพระคุณสมเด็จจงหายจากโรคาพาธ ปราศจากอันตรายโดยฉับพลันเถิด
นมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
(พระสุธรรมยานเถระ)
◄ll กลับสู่สารบัญ
6
วัดท่าซุง อ.เมือง จ.อุทัยธานี
๑ มกราคม ๒๕๒๘
นมัสการ หลวงพี่ ที่เคารพ
ที่เรียกว่าหลวงพี่นี่ ไม่ได้เรียกตามอาวุโสพรรษา เรียกตามอาวุโสสมณศักดิ์ เพราะได้รับก่อนและอันดับชั้นสูงกว่า ขอขอบคุณที่มีเมตตาจิต
แสดงความมุทิตาจิต คือยินดีด้วยที่ผมได้รับสมณศักดิ์ ความจริงอารมณ์อย่างนี้ คนที่ได้รับแล้วเข้าใจดี เพราะได้รับพระราชทานมาแล้ว
เราก็แก่ต่อไป ไม่ได้รับมา เราก็แก่ตามเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงกฎธรรมดา แต่ทว่าเป็นปัจจัยให้บรรดาลูกรักทั้งหลายเธอปลื้มใจและมีกำลังใจบำเพ็ญกุศล อันนี้ที่เป็นที่ยินดีสำหรับผม
การที่จะคิดว่าเธอยังคิดโลกธรรมหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องจะคำนึง คิดแต่เพียงว่า มีอะไรบ้างที่เป็นกำลังใจให้พวกเธอปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตามคติของพระพุทธเจ้า
สิ่งนั้นก็ควรพอใจ
ผมขอขอบคุณที่เมตตาแสดงความยินดี และกรุณาส่งปัจจัยมาถวาย ๑,๐๐๐(หนึ่งพันบาทถ้วน) ปัจจัยส่วนนี้ผมได้รับทราบจากไวยาวัจกรแล้ว
และสั่งให้ใช้จ่ายในด้านวิหารทาน เพราะยังต้องใช้ปัจจัยอีกหลายสิบ...
ด้วยอำนาจความดีที่มีเมตตา กรุณาทั้งทางใจและวัตถุ ขอผลความดีนี้จงสนองให้มีความสุขสมหวังตามที่ตั้งใจทุกประการเถิด
นมัสการมาด้วยความเคารพ
(พระสุธรรมยานเถระ)
◄ll กลับสู่สารบัญ
7
วัดท่าซุง อ.เมือง จ.อุทัยธานี
๑๗ มกราคม ๒๕๒๘
คุณมหาวิจิตร ที่รัก
กำหนดงานกฐินที่ วัดภาวนา ผมกำหนดว่าจะร่วมถวายกฐินที่วัดนี้ วันที่ ๑๖ พฤศจิกายน เริ่มงานวันที่ ๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๒๘ เป็นวันถวายกฐินนั้น
ผมเองก็ดูเพียงวันเสาร์วันอาทิตย์ ลืมดูไปว่า วันที่ ๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๒๘ เป็นวันเสาร์ขึ้น ๕ ค่ำ ที่เรียกว่า เสาร์ห้า วันนั้นกำหนดงานการเป่ายันต์เกราะเพชรไว้แล้ว
ฉะนั้นงานที่กำหนดให้ไว้จึงขอระงับ แต่ทว่าจะจัดบอกบุญให้ท่านพุทธบริษัทร่วมในการถวายกฐิน
ส่วนกำหนดงานนั้นจะเป็นวันใดเหมาะก็สุดแล้วแต่คุณมหาจะเห็นสมควร เมื่อพิจารณาเห็นว่าวันไหนสมควรจะรับกฐิน ขอได้โปรดแจ้งให้ผมทราบด้วย
จะได้บอกญาติโยมให้ร่วมกันบำเพ็ญกุศลตามศรัธทา ทางที่ดีควรหลีกให้ไม่ตรงกับวันกฐินที่วัดผม และ วัดหลวงปู่ธรรมชัย จะดีมาก
ถ้าตรงกับวันกฐินหรือวันเสาร์ห้า จะไม่มีใครมาที่วัดนี้มากตามควร อีกประการหนึ่งกำหนดกฐิน วัดหลวงปู่ธรรมชัย เขาก็ร่วมกันไปเป็นปกติ
ถ้าหลีกให้ไม่ตรงกันจะดีมาก
เดือน พฤศจิกายน ๒๕๒๘ ผมมีกิจที่จะแยกตัวออกไม่ได้ มีกำหนดดังนี้
๑.วันที่ ๑, ๒, ๓, ๔, ๕ สอนพระกรรมฐานที่ ซอยสายลม
๒.วันที่ ๑๔, ๑๕, ๑๖ เป็นระหว่างการจัดงาน เป่ายันต์เกราะเพชร
๓.วันที่ ๒๓, ๒๔, ๒๕ ติดงานกฐินเชียงใหม่ ถวายประจำทุกปี ๒ วัด คือ วัดทุ่งหลวง และ วัดโขงขาว
คุณมหา จะให้ถวายเมื่อไรก็ตามแต่จะเห็นสมควร ผมจะบอกบุญมาสมทบ
(พระสุธรรมยานเถระ)
◄ll กลับสู่สารบัญ
8
วัดท่าซุง อ.เมือง จ.อุทัยธานี
๑๗ มกราคม ๒๕๒๘
นมัสการ หลวงพี่พระครูปัญญาโสภิต ที่เคารพ
ตามที่หลวงพี่ได้พาพระไปที่ ซอยสายลม นิมนต์ผมให้ไป เป่ายันต์เกราะเพชร ที่ วัดรางจระเข้ อ.เสนา
จ.อยุธยา นั้น ผมได้นำเรื่องนี้เข้าหารือกับคณะผู้จัดงานประจำปี พ.ศ. ๒๕๒๘ ซึ่งจะจัดให้มีขึ้นในวันที่ ๒๓-๒๔ มีนาคม ๒๕๒๘
ทุกคนบอกว่างานปีนี้เป็นงานที่ใหญ่มาก มีพระมาในงานเกินกว่า ๑๐๐ องค์ มีพระราชาคณะผู้ใหญ่มากมาก และมี สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ รักษาการตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชมาเป็นประธานในระยะเวลาก่อนหน้างานในช่วงเดือนมีนาคม
บรรดาลูกศิษย์ทั่วทุกทิศจะมาช่วยงาน ต่างก็แสดงความจำนงจะมาช่วยในงานรูปต่างๆ กัน เพราะงานนี้ทุกคนทราบแล้วว่าเป็นงานทำบุญพิเศษ
อีกประการหนึ่งทางท่านผู้ใหญ่ได้หารือกันไว้ว่า ก่อนหน้าที่จะถึงวันงานประมาณหนึ่งอาทิตย์ ท่านจะจัดพระมาสวดถอนนิมิตอุโบสถเก่า
ฉะนั้นทุกคนจึงมีมติพร้อมกันว่าเดือนมีนาคมทั้งเดือนผมควรจะอยู่วัด เพราะผู้ประสงค์ดี ตั้งใจช่วย เมื่อมาแล้วจะได้พบ และคณะผู้จัดงานก็จะไม่หนักใจ
ที่จะลงมติในงานที่จะทำ ตามปกติที่มีมาแล้วเกินกว่า ๑๐ ปี ผมก็ปิดประกาศไว้แล้วว่า ไม่รับงานนิมนต์ทุกอย่างซึ่งจัดขึ้นนอกสถานที่
แม้แต่งานสวดมนต์ ฉันเช้า-เพล ก็เลิกรับมาแล้วเกิน ๓๐ ปี
เป็นอันว่า งานที่หลวงพี่กรุณาเมตตาไปนิมนต์ถึง ซอยสายลม นั้น ก็ต้องขออภัยที่จะต้องบอกว่า ของด
ตามที่บอกว่าพวกญาติโยมจะได้พบ ก็ขอได้โปรดแจ้งญาติด้วยว่า เวลานี้ญาติที่มีอายุแก่กว่าผมคงจะตายไปหมดแล้ว ที่เหลือก็คงจะเป็นญาติที่มีอายุน้อยกว่า
ถ้าเธออยากจะพบก็ขอให้เธอไปพบที่ วัดท่าซุง จะดีกว่า ทั้งนี้ทุกวันตามปกติก็มีคนไปหาผมเดินทางไกลเกินกว่าร้อยกิโลเมตร มาทุกวัน และก็จะไปกันวันละมากๆ
คนพวกที่ไปก็ไม่เคยเป็นญาติมาก่อน แต่ทว่าทุกคนมีจิตเป็นมหากุศลตั้งใจไปทำบุญบ้าง ไปเจริญพระกรรมฐานบ้าง
ที่น่าแปลกที่สุดก็คือ ท่านที่อ้างตนว่าเป็น ญาติ ไม่ค่อยจะเห็นเลยจึงเห็นแต่ลูกในอดีต ถ้าทุกคนที่คิดว่าเป็น ญาติ
จะปฏิบัติตนอย่างบรรดาลูกรักทั้งหลายที่กล่าวมาแล้วบ้าง ผมคิดว่าจะดีกว่ารอให้คนที่แก่เฒ่า ไปหาคนที่หนุ่มสาวกว่า
จึงขอนมัสการมาด้วยความเกรงใจว่า งานที่นิมนต์ไว้มาไม่ได้ตามนิมนต์ เพราะมีความจำเป็นตามที่กล่าวมาแล้ว
นมัสการมาด้วยความเคารพอย่างสูง
(พระสุธรรมยานเถระ)
◄ll กลับสู่สารบัญ
9
วัดจันทาราม อ.เมือง จ.อุทัยธานี
วันที่ ๑ เมษายน ๒๕๒๘
เรื่อง ช่วยพิมพ์หนังสือ ฯลฯ
ถึง คุณอาจินต์ และคณะธัมมวิโมกข์
ผมขออนุโมทนา ที่คุณพร้อมคณะจัดทำ ธัมมวิโมกข์ จัดหาทุนช่วยจัดการพิมพ์หนังสือของขวัญวันรับสมณศักดิ์
และหนังสือรับพระเสวยอายุ รวมสองชนิดนี่มีมูลค่าถึง ๖๗๘,๓๐๐ บาท (หกแสนเจ็ดหมื่นแปดพันสามร้อยบาทถ้วน) จัดว่าเป็นเงินมิใช่น้อยเลย
ผมถือว่าคณะของคุณทำความดีเพื่อพระพุทธศาสนา และสร้างความสบายใจให้แก่บรรดาพุทธศาสนิกชนอย่างมหาศาล เป็นการแบ่งเบาภาระของผมไปเป็นอย่างมาก
หากคณะของคุณไม่ช่วย ผมก็จะต้องจัดหาเงินก้อนใหญ่นี้มาจ่าย
ภาระอื่นก็หนักมากอยู่แล้ว แต่ถ้าเพื่อความสุขของปวงชน แม้จะทำให้ท่านเหล่านั้นมีความสุขเพียงเล็กน้อย ผมก็เต็มใจทำ เพราะคณะของเรามีบุญวาสนาน้อย
ไม่ใหญ่โตโอ่อ่าพอที่ท่านที่มีฐานะใหญ่จะเห็นความสำคัญ
แต่จะกระไรก็ตาม เมื่อฐานะเล็กเราก็ทำไปตามกำลังเล็ก ถ้าทุกคนต่างคนต่างช่วยกันกลุ่มละเล็กๆ ถ้าหลายๆ เล็กรวมกันมันก็สามารถโตมหาศาลได้
งานชิ้นนี้จึงถือว่า เป็นงานชิ้นหนึ่งที่คณะของคุณช่วยพยุงโอบอุ้มผมให้บรรเทาความหนักและเหน็ดเหนื่อย จึงเห็นว่าควรแก่การโมทนา
ผมขออนุโมทนาในความดีที่ คณะธัมมวิโมกข์ มีคุณเป็นหัวหน้าคณะ จงมีความสุขสมหวัง
ชนะความชั่วทุกอย่างตามพระพุทธประสงค์ของพระพุทธเจ้าโดยฉับพลันเถิด
ข้อที่ควรโมทนาเป็นอันมากจากความดีของคณะคุณ ที่ไม่น่าจะปล่อยให้ผ่านไปโดยไม่คำนึงถึง ซึ่งเป็นความดีที่หาได้ยากอีกอย่างหนึ่งก็คือ
การจัดพิมพ์หนังสือของขวัญ ในระยะที่ตกลงกัน ๔๐,๐๐๐ เล่ม ทางโรงพิมพ์เรียกราคาค่าพิมพ์ ๖๖๐,๐๐๐ บาท (หกแสนหกหมื่นบาทถ้วน)
แต่คุณก็สามารถเจรจาลดหย่อนลงมาเหลือเพียง ๖๒๒,๘๐๐ บาท (หกแสนสองหมื่นสองพันแปดร้อยบาทถ้วน) ก็ต้องถือว่าเป็นความสามารถของคณะของคุณที่ต้องพิจารณา
แต่ทั้งนี้ก็ต้องไม่ลืมจิตใจที่มีศรัทธา และเมตตาของท่านเจ้าของ และผู้จัดการของโรงพิมพ์ด้วย ถ้าท่านทั้งสองมีอารมณ์ใจไร้ศรัทธา
ไม่มีความเมตตาปรานีท่านจะเรียกเท่าเดิมก็ยังถือว่า ของท่านยังมีราคาถูกกว่าหนังสือที่แจกคู่กันอีกเล่มหนึ่ง
หนังสือเล่มนั้นมีความหนาน้อยกว่ามาก แต่ท่านคิดราคาถึง ๘๐๐,๐๐๐ บาท (แปดแสนบาทถ้วน) และท่านยังแจ้งอีกว่า
ท่านไม่มีกำไรในเมื่อกระดาษเหมือนกัน เล่มบางกว่ากัน รูปก็น้อยกว่ากัน แต่ของท่านแพงกว่า เรื่องราคาแพงไปบ้างผมไม่สะดุดใจเพราะเป็นธรรมดาของการค้า
แต่ตอนที่ท่านบอกว่าไม่มีกำไรนี้ก็ไม่แปลกใจ เพราะเล่ห์เหลี่ยมการค้าเป็นอย่างไร ผมเคยมีอาชีพการค้ามาก่อนย่อมทราบดี
เมื่อเปรียบเทียบกันแล้วจึงเห็นได้ชัดว่า โรงพิมพ์ที่คุณจัดพิมพ์นั้น ท่านจัดทำให้ด้วยศรัทธาแท้ และหวังบุญหลังกุศลจริงๆ
เรื่องการมีกำไรบ้างต้องถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาไม่มีอะไรน่าคิด แต่งานของท่านชี้ให้เห็นจิตใจท่านเป็นมหากุศลจริงๆ
ขอคุณช่วยแจ้งให้ท่านเจ้าของและผู้จัดการโรงพิมพ์ด้วยว่า ผมขอขอบคุณในเมตตาจิตของท่าน และขออนุโมทนาที่ทุกท่านมีเจตนาเป็นมหากุศล
ขอให้คณะท่านทุกคนตั้งแต่ใหญ่ที่สุด ถึงเล็กที่สุด จงมีแต่ความสุขสมหวัง ปรารถนาสิ่งใดขอให้ได้ตามความประสงค์โดยฉับพลันเถิด และขอให้รวยมากๆ
ขึ้นไปตามลำดับไม่มีการถอยหลัง
(พระสุธรรมยานเถระ)
◄ll กลับสู่สารบัญ
10
วัดจันทาราม(ท่าซุง) อ.เมือง จ.อุทัยธานี
๑๔ กรกฎาคม ๒๕๒๙
คุณมหาถวัลย์ และญาติโยม นครราชสีมา และอ.บัวใหญ่
จดหมายของ คุณมหาถวัลย์
แจ้งรายละเอียดเรื่องอาหารที่ส่งมาสงเคราะห์ผมได้รับแล้วรู้สึกชื่นใจในเมตตาจิตของคุณมหาและบรรดาลูกหลานทุกคนที่เมตตาได้จัดของมาให้มากมาย
และยังจะเมตตาต่อไปอีกเป็นการแบ่งเบาภาระกระผมมากเป็นพิเศษ
ขอขอบคุณทุกคนที่เมตตา ผมความดีที่เมตตาปรานีแด่ผม เพื่อสงเคราะห์น้องเล็กจากพี่ใหญ่คราวนี้ ขอจงดลบันดาลให้ทุกคนที่เมตตา จงมี่ความเป็นอยู่สมบูรณ์
มีความปรารถนาสมหวัง ตามที่ตั้งใจจงทุกประการเถิด
เรื่องปลาร้าที่เกรงว่าเก็บไว้นานจะเสียนั้น เรื่องนี้เห็นจะไม่ต้องวิตกกังวลเพราะน้องเล็กของคุณมหาและพี่ใหญ่ทุกคนโปรดปรานปลาร้ามาก ๒ ปีบไม่เกิน ๑
เดือนแน่ เพราะปรากฏว่าก่อนคุณมหาส่งมา ผมซื้อมา ๒ ปีบ ปรากฏว่าไม่เต็มเดือน ปลาร้าล่องหนไปเรียบร้อยแล้ว
ที่เธอชอบปลาร้านี้ผมชอบใจมาก เพราะปลาร้ามีประโยชน์ในการรักษาไม่ให้โลหิตจางได้ และแก้โรคโลหิตจากได้ดีมาก นอกจากปลาร้า
๑๐๐ เปอร์เซ็นต์แล้ว ยังมีปลาร้าทรงเครื่อง ปลาเจ่า และผักหญ้า ปลาป่นอีกมากมาย เป็นการที่เมตตาอย่างมหาศาล ปลาเจ่าที่กลัวจะเสียง่ายนั้น
ไม่ต้องวิตกกังวล เพราะเมื่อเธอได้รับก็จัดการเอาไปทอดกันทันที คงจะแซบอีหลีมาก รู้สึกกระปรี้กระเปร่ากันมาก เธอเป็นเด็กที่น่ารัก มาจากที่ต่างกัน เพราะโรงเรียงนี้ถ้ารับแต่เด็กรอบตัว จะมีเด็กเรียนปีละไม่ถึง ๓๐ คน
แต่นักเรียนที่เรียกอยู่เวลานี้ ๒๐๐ คนเศษ เป็นเด็กจากต่างจังหวัดเสียเป็นส่วนใหญ่ ทุกคนมีความตั้งใจเรียนดี มีความประพฤติที่แนะนำไม่ยาก
ตั้งอยู่ในระเบียบวินัยดี สนใจในการเรียนดี ไม่ละทิ้งการเจริญภาวนา ผมคิดว่าคงสมแก่มูลค่าที่ทุกคนเมตตามา
เรื่องการภาวนานี้ มีนักเรียนโรงเรียนหนึ่ง เธอถามมาในนามโรงเรียกผมก็ไม่อยากจะให้เธอถูกเขม่นเรื่องที่เธอถาม ผมขออนุญาตตอบในรายการของคุณมหาเสียเลย
เธอถามมาว่า การที่โรงเรียนให้เด็กนั่งภาวนาวันละ ๑๐ นาทีเมื่อเข้าห้องเรียนจะมีผลหรือ เพราะจิตใจไม่สงบ
ในจดหมายของเธอ เธอแจ้งมาว่าเธอเคยฝึกกรรมฐานในหมวดของอภิญญามาแล้ว เมื่อไปพบครูในการทำสมาธิ ๑๐ นาทีในห้องเรียน
และเด็กก็สนใจน้อย ทำประเภทภาวนากันครูลงโทษเพราะถ้าไม่ทำจะเป็นการขัดคำสั่งครู ตามที่เธอถามมาพิจารณาแล้ว เธอเห็นว่าไม่มีผลในการเจริญภาวนาเลย
เมื่อผมอ่านจดหมายของเธอแล้ว ผมก็คิดถึงตัวผมเองเมื่อสมัยเป็นเด็กเล็ก ท่านแม่เกณฑ์แกมบังคับให้ภาวนาว่า พุทโธ
ก่อนจะหลับ ต้องว่าให้ท่านได้ยิน ๓ ครั้ง หรือ ๓ คำ แล้วก็หลับต่อไปได้ ผมก็ว่าตามท่านอย่างนี้เรียกว่า ภาวนากันไม้เรียว
เรื่องของพ่อหนูแม่หนูที่ถามมา ก็เห็นจะเป็นผู้มีอานิสงส์อย่างแน่นอน เหมือนอย่างผม คือไม่ถูกครูเขม่น เพราะไม่ภาวนา ถ้าจะว่าถึงอานิสงส์
คุณมหาคิดว่ามีอานิสงส์ไหม ผมคิดว่า คุณมหาคงตอบว่ามีอานิสงส์แน่ หรือคุณมหาจะคิดว่าอย่างอื่นไปจากนี้ก็ได้ แต่ผมขอยืนยันว่ามีอานิสงส์
ทั้งนี้เพราะอานิสงส์ที่ได้รับอันดับแรกคือ ครูจะไม่เขม่น และที่ได้ต่อไปคือ พักสมองไม่ต้องคิดเรื่องการเรียนชั่ว ๑๐ นาที
แต่ก็ไม่แน่นักนะ ตอนที่ภาวนา ๑๐ นาที เธออาจภาวนาตามที่เธอต้องการก็ได้ คือคิดตามอารมณ์ที่เธอต้องการ อย่าให้บรรยายอารมณ์ที่เธอต้องการเลยนะ
เพราะต่างคนต่างมีอารมณ์ตามใจชอบ
มาว่ากันถึงผลทางธรรม ถ้าเธอตั้งใจภาวนาจริง ใจสงบบ้าง ไม่สงบบ้าง คิดตามอารมณ์บ้าง ตามแต่จะพึงได้ ผมว่ามีอานิสงส์ทางธรรมบ้างพอสมควร
คุณครูน่าจะแนะนำว่า คนที่ภาวนาด้วยการตั้งใจอันดับแรก คำว่า พุทโธ นี้กันผีหลอกได้
เด็กจะเริ่มมีอานิสงส์ เพราะผีไม่หลอก นอกจากกันผีแล้ว ถ้าตั้งใจภาวนาด้วยความเคารพในพระพุทธเจ้า ในช่วงเวลา ๑๐ นาที แต่มีผลคือ
อารมณ์สงบสัก ๒ นาที อย่างนี้ใจจะเริ่มเยือกเย็นตามลำดับ เพราะอารมณ์สงบได้วันละ ๒ นาที มีผลไม่ใช่น้อย อารมณ์ ความสงบจะค่อยๆ รวมตัวกัน
จนในที่สุดสมาธิจะดี มีอารมณ์เยือกเย็น ความจำจะดี ความคิดอ่านด้านปัญญาจะดี จะกลายเป็นคนฉลาดและเรียนเก่งมาก จะเป็นเสน่ห์แก่ทุกคนที่ได้พบเห็น
หรือคบหาสมาคมด้วย เพราะคนที่มีอารมณ์เย็นเพราะมีภาวนาช่วย หน้าตาจะแช่มชื่น ถึงรูปจะขี้เหร่ แต่ทุกคนจะเห็นว่าเป็นคนสวยและรวยเสน่ห์ เพราะเธอมีอารมณ์เย็น
หน้าตาจะยิ้มแย้มแจ่มใส ใครเห็นใครชอบ
ผมอยากจะถามคุณมหาว่า คนที่พอเห็นหน้ากันแล้วพบกับอาการยิ้ม คุณมหาชอบไหม คุณมหาจะชอบหรือไม่ชอบผมก็เดายาก แต่สำหรับผมนั้นชอบมาก
ตัวอย่างญาติโยมและลูกใหญ่ที่เมตตาน้องเล็กทุกคน เธอมีเมตตาภาวนา คำว่าภาวนา คือ อารมณ์ดี คิดถึงการสงเคราะห์
ที่พระพุทธเจ้าทรงเรียกว่า จาคานุสสติกรรมฐาน การคิดว่าจะให้นี้ เป็นกรรมฐานสำคัญกองหนึ่ง ท่านเรียกว่า จาคานุสสติ จาคานุสสติกรรมฐาน เป็นกรรมฐานสร้างความเป็นคนมีมหาเสน่ห์ เมื่อคิดจะให้ด้วยใจสงเคราะห์ ก็มีปกติยิ้มเสมอ
เธอมาที่วัด เธอเป็นคนน่ารัก หน้าตาสดชื่น อารมณ์รื่นเริง พบพวกเธอเมื่อไร ทำให้ผมหายป่วยไปเกือบ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ เพราะอารมณ์เธอดี
สำหรับเด็กนักเรียนที่ครูให้ภาวนากันคนละ ๑๐ นาทีก็เช่นกัน ทำไประยะแรกเอากันแค่ภาวนากันครูเขม่นก่อน ต่อเมื่อมีอารมณ์เคยชิน
จิตก็จะค่อยๆ มีสมาธิ เ
มื่อสมาธิเกิดขึ้น ปัญญาก็ค่อยๆ แจ่มใส ใจก็จะค่อยๆ มีอารมณ์รื่นเริง มีความสดชื่นตามสำดับ แต่ระวังครูจะสอนวิชาหน้าบูดให้เธอก็แล้วกัน
คือครูอย่าทำตนเป็นคนหน้าบูด หน้าบูด คุณมหาอ่านให้ดีนะ ตัว บ. เขียนไม่เหมือนตัว ต. ไปจะอ่านออกเสียงผิดจากรูปเดิมไป กลายเป็นหน้าตูดไป
แต่คนที่ยิ้มไม่เป็นนั้น หน้าเธอเหมือนตูดจริงๆ เพราะตูดมีสัญลักษณ์พิเศษไม่เหมือนปาก ปากบึ้งยิ้ม แสยะแยกเขี้ยว เบี้ยวบูดได้ทุกอย่าง แต่ตูดเป็นนิตย์
คือ มีสภาพปกติ ยิ้มไม่เป็น ถ้าครูเอาปากเป็นตูดก่อนพูดยิ้มไม่เป็น ครูจะให้นักเรียนภาวนาเท่าไร อานิสงส์ที่ทำใจให้สดใสเยือกเย็นก็ไม่ปรากฏแน่
วันนี้ผมจะพูดมากไปแล้ว เป็นอันว่าคำถามของเธอดี ขอตอบสั้นๆ ว่ามีอานิสงส์แน่ สำคัญที่ครู ถ้าครูทำตนเป็นตัวอย่างในทางอารมณ์แช่มชื่น
อานิสงส์ที่จะภาวนาก็มีผลมหาศาล แต่ทว่าครูมีหน้าไม่ชื่นบาน มีหน้าบูดอยู่เสมอ
ให้เด็กภาวนาสักกี่แสนชาติก็ตามไม่มีผลดีเลย มีแต่จะเสริมความกลุ้มให้แก่เด็ก ถ้าแม่หนูน้อยที่ถามมา ได้อ่านหนังสือนี้ ขอให้เธอเข้าใจตามนี้ด้วย
เป็นการบังเอิญที่แค่คนถามเคยผึกหมวดอภิญญาให้เธอภาวนาอย่างนั้น เธอเลยเห็นเป็นของเด็กเล่นไปแก้ไขไม่ได้
ที่สุดนี้ ขอคุณมหา และญาติโยมที่เมตตา และพี่ใหญ่ของน้องเล็กทุกคนตลอดจนท่านสาธุชนที่มีเมตตาทุกท่านที่ส่งมาอุทิศ จงเป็นคนมีจิตแช่มชื่น
มีความปรารถนาสมหวังตามที่ตั้งใจทุกคนเถิด
| | |
![[*]](./images/corporate/default_icon.gif){kind=icon}
posted on 8/11/10 at 16:19