
	Not logged in [Login - Register]

Today's Posts Forum Stats

Stats

Back to:

วัดจันทาราม (ท่าซุง) » ข้อมูลวัดท่าซุง » บทความพิเศษ » คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก" โดย อัญเชิญ มณีจักร (ชาโดว์)

Printable Version | Subscribe | Add to Favourites

ตั้งหัวข้อใหม่

posted on 8/10/18 at 09:22

[ QUOTE ]

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก" โดย อัญเชิญ มณีจักร (ชาโดว์)

viewthread.php?tid=2532

คุณอ๋อยกับความเจ็บป่วย

...เมื่อประมาณปี ๒๕๑๖ คุณอ๋อยบังเอิญคลำพบก้อนเนื้อเป็นไตแข็งที่อกข้างขวา ดังนั้นจึงไปตรวจอาการแล้วให้หมอทำการผ่าตัดที่โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้าฯ

คุณหมอบุญเกตุผ่าออกมาแล้วส่งไปตรวจเดี๋ยวนั้น ปรากฏว่ามีเชื้อมะเร็งเลยตัดออกหมดทั้งข้างตามวิธีการของหมอ

ตัดแล้วให้เข้ารับการรักษาด้วยรังสีครบตามขนาด กินเวลาประมาณ ๑ เดือน ต่อจากนั้นหมอสั่งให้ไปตรวจอาการเสมอ ๆ

ต่อมาไม่นานนัก เมื่อเห็นว่าอาการของมะเร็งปรากฏให้เห็นเช่นนี้แล้ว จะปล่อยมดลูกรังไข่ซึ่งมีอาการไม่ดี คือมีโลหิตออกในบางคราว เอาไว้คงจะไม่น่าไว้ใจ

ดังนั้นจึงเข้าโรงพยาบาลเดิมผ่าตัดเอาออกไปเสียอีก คราวนี้สามารถกลับบ้านได้ในเวลา ๓ วัน

หลังจากผ่าตัด อาการอื่น ๆ ก็เป็นปกติ เว้นแต่แขนขวาซึ่งมักจะบวมเป่ง เนื่องจากท่อน้ำเหลืองถูกตัดไป ของเหลวต่าง ๆ ไม่มีทางหมุนเวียน

คงจะคั่งตัวกัน นอกจากนี้แล้วอาการอื่น ๆ ก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากว่าถ้าใช้แขนขวาแล้วมักจะเจ็บชายโครง

เวลาผ่านไปประมาณ ๔ ปี พวกที่เข้าผ่าตัดมะเร็งในระยะใกล้เคียงกันต่างก็ตายไปหมด แต่คุณอ๋อยไม่เป็นไร ทำให้ใคร ๆ คิดว่าพ้นเขตอันตราย เขาว่ากันว่าถ้า ๕ ปีไม่เป็นไร ก็แปลว่าปลอดภัย

พอเริ่มวางใจคุณอ๋อยเกิดมีการเจ็บปวดแสบปวดร้อนภายในอก แล้วก็มีตุ่มใส ๆ ที่ผิวหนังอกด้านเดิมที่ตัดออกไป คุณอ่อยคลำไปคลำมาพบก้อนเนื้อแข็งในร่องกระดูกไหปลาร้า

การเจ็บปวดแสบปวดร้อนจากภายใน เหมือนเอาไฟไปเผานี้ ภายหลังจากออกมาเป็นตุ่มแล้วคล้ายกับว่าทุเลาลง เหมือนกับเอาพิษมาทิ้งข้างนอก แต่ความเจ็บเพิ่มขึ้นทุกที จนแทบจะทนไม่ได้

คุณเสริมแอบถามท่านผู้มีฌาน ขอให้ติดต่อ "ลุงพุฒิ" ดูว่าหมดอายุขัยหรือว่าอุปฆาตกรรม ถ้าเป็นอุปฆาตกรรมจะผ่อนกรรมอย่างไร คือเจ้ากรรมนายเวรเขาต้องการอะไร

ท่านตอบว่าเป็นอุปฆาตกรรม หากผ่านคราวนี้ไปได้จะมีอายุต่อไปได้อีก ๔๐ ปี ความจริงเรื่องการเป็นการตายนี้ลุงพุฒิบางทีท่านก็บอกผิด ๆ มาให้ คือบอกมาว่าไม่ตายแต่ตายเสียก็มี

สำหรับคราวนี้สั่งให้ถวายสังฆทานแล้วเผาหุ่นกระดาษชื่อคุณอ๋อย (ซึ่งหลวงพ่อเคยล้อว่าหลอกเทวดา) คราวนี้พอไปที่วัด เรียนหลวงพ่อท่านก็บอกว่า

พระท่านมาสั่งให้ทำพิธีบังสุกุลตายบังสุกุลเป็นด้วย เป็นอันว่าทำพิธีกันเสร็จไป หลวงพ่อบอกว่าต่อไปนี้เทวดาชื่อ "มณีรัตน์" ท่านขอยืมร่างใช้หน่อยนะ จะทำอะไรให้บอกท่านด้วย

พอกลับมาบ้าน รู้สึกว่ามีอาการขึ้น ๆ ลง ๆ เดี๋ยวไข้ร้อนสูงจัดเดี๋ยวก็หาย ลองปรึกษาหลวงตาแสงดู ท่านบอกให้ย้ายไปอยู่ที่อื่นชั่วคราว

อาจเป็นการทำเคล็ดก็ได้ เลยย้ายไปอาศัยอยู่บ้านคุณอำไพ พวงทอง ที่อยู่ในบริเวณรั้วเดียวกับคุณปิ่น พวงทอง มารดา มีหมอยุวดีอยู่ด้วยอีกคนหนึ่ง

อยู่บ้านนี้ดีเหลือหลาย อยู่ก็ฟรี กินก็ฟรี มีหมอประจำ บางทีคุณปิ่นก็ซื้อรังนกมาช่วยบำรุงเสียอีกด้วย คุณอ๋อยปรารภว่าบ้านนี้มีบุญคุณเท่าชีวิตทีเดียว

อยู่มาได้ ๒ เดือนกว่าโดยคุณอำไพ ช่วยดูแลในเรื่องการรักษาทางพลังจิตด้วย อาการก็ยังทรง ๆ ทรุด ๆ เห็นว่าถ้าอยู่นานเกินไปจะไม่เป็นการสมควร ก็เลยย้ายกลับมาอยู่บ้านตามเดิม

คราวนี้ตุ่มต่าง ๆ มีมากขึ้น แต่ที่ทำความเจ็บปวดจริง ๆ ที่แขนขวาที่บวมเป่ง กับความเจ็บที่ท้องด้านซ้ายบ้างขวาบ้างพอประมาณ ซึ่งทำให้หาท่านอนที่ถนัดได้ยาก

ความเจ็บที่แขนนั้น ในบางคราวมีมากจนขนาดที่ว่าคุณอ๋อยสั่งฝากไปถึงหลวงพ่อ ขออนุญาตให้หมอฉีดยาให้ตายไปเสีย

หลวงพ่อตอบว่า ไม่ได้..ยังไม่จบกิจห้ามหนี แม้พระอรหันต์จบกิจพระศาสนา สามารถหนีได้ ท่านก็ยังไม่หนี อย่างนี้เสียชื่ออาจารย์หมด ให้เอาความเจ็บนั่นแหละเป็นวิปัสสนา พิจารณาความทุกข์ของขันธ์ ๕ ไป

แผลที่หน้าอกในตอนหลังตุ่มต่าง ๆ ก็เป็นสะเก็ด แล้วลามถึงกันหมด ขนาดเท่าฝ่ามือเห็นจะได้ เมื่อหลวงปู่ธรรมไชยมาเยี่ยม ท่านก็พ่นหมากให้และทำแผล ทาขี้ผึ้งให้

รู้สึกว่าอาการเจ็บภายในคลายตัวลงไป ถามหลวงพ่อ หลวงปู่ ท่านก็บอกว่าหาย ไม่เป็นไร หลวงพ่อบอกว่าตายไม่ได้ จะเอาไว้ใช้งาน

เหล่านี้ลูกศิษย์ก็ทราบว่าเป็นคำปลอบใจ เพราะเมื่อคราว "จ่าพัว" ที่เป็นมะเร็งเหมือนกัน ท่านก็ตอบว่า หายไม่เป็นไร แต่แล้วก็ตาย (คุณอ๋อยเองก็ออกปากเรื่องนี้)

แต่ถึงอย่างไรก็เป็นการช่วยกำลังใจบ้าง ไม่ให้ใจเสียเหมือนคำตอบว่า ตายแน่ ๆ อย่างนี้ท่านไม่ถือว่ามุสาวาท เพราะมุสาวาทต้องมีส่วนที่จะเอาประโยชน์ทางลาภผล หรือตัดประโยชน์ทางลาภผลของผู้อื่นเป็นจุดสำคัญ

ระยะต่อมา อาการหายใจรู้สึกว่าไม่สะดวก หายใจไม่เข้าไม่ออก คือหายใจตื้นมาก หมอกระซิบบอกว่า อย่างนี้เป็นสัญญาณว่าไปถึงปอดแล้ว จะขึ้นสมองในเร็ววัน แล้วก็จะเป็นวาระสุดท้าย

ในตอนนี้มีแขกมาเยี่ยมมากขึ้น เพราะข่าวการเจ็บป่วยค่อย ๆ กระจายออกไปทุกที วันหนึ่งเมื่อช่วยกันหามคุณอ๋อยลงมาข้างล่าง เพื่อให้ชมห้องฟังธรรมที่เพิ่งปูพรมอัดสีแดงเสร็จ

ไหน ๆ ลงมาแล้ว หน่า (ลูกสาว) ก็เลยจัดห้องให้นอนเสียข้างล่าง เรื่องห้องน้ำก็ใช้วิธีต่อที่นั่งส้วมเข้า สะดวกสบายดี

หนุ่ยกับหน่าช่วยกันชะแผลเช้าเย็น ตอนกลางคืนโหน่งกับหน่าผลัดกันนอน ทำหน้าที่พยาบาล นับว่าดีกว่าอยู่โรงพยาบาล ซึ่งคงไม่มีทางทำอะไรดีกว่านี้

ใครต่อใครที่ทราบข่าวก็ช่วยกันเป็นการใหญ่ คุณละม่อม คุณอรรณพ ช่วยพยาบาลด้วยพลังจิต คุณชวาลใช้วิธีกระตุ้นประสาทได้ผลดีเหมือนกัน

คุณหมอวีวรรณ คุณหมอยุวดี คุณหมอแวววิทย์ ช่วยจัดทำน้ำเกลือบ้าง วิตามินและอาหารที่ให้ทางเส้นเลือดบ้าง มาจัดการให้ด้วยตนเอง

บางคนก็บอกยาไทยที่รักษาโรคมะเร็งได้เด็ดขาด มีพยานทุกรายว่าหมอปัจจุบันบอกว่าหมดหวังแล้วทั้งนั้น แต่กลับหายได้ แต่คุณอ๋อยรักษาด้วยยาของหลวงปู่ธรรมไชยอยู่ จึงได้แต่ขอบคุณความหวังดีของท่านเหล่านั้น

คุณหญิงเยาวมาลย์ บุนนาค สามีของท่านคือ ดร. เดือน บุนนาค ป่วยเดินไม่ได้ จะไปไหนต้องให้นั่งรถเข็น อุตส่าห์จัดการเอารถนั่งเข็นมาให้ สำหรับไปนั่งสูดอากาศบริสุทธิ์หน้าบ้าน นับว่าเป็นความกรุณาอย่างที่สุด

เมื่ออาการหายใจสั้นเข้า ๆ คราวนี้ก็นับว่าถึงวาระที่จะต้องใช้อ็อกซิเจนช่วย คุณหมอยุวดีจัดแจงหอบมาจากโรงพยาบาลพร้อมมิตรเสร็จสรรพ

ถ้าหมดก็ไปเปลี่ยนมาจากโรงพยาบาลนี้ และในเมื่อต้องฝ่าจราจรเป็นการเสียเวลามาก พล.อ.ต. เทอญ สุขะเนนย์ รองเจ้ากรมแพทย์ทอ. ก็กรุณาให้ยืมมาครั้งเดียว ๗ ท่อ นับเป็นความกรุณาอย่างบอกไม่ถูก

คราวใดที่เข้าคับขันคืออาการหนัก หลวงปู่ธรรมไชย หลวงปู่คำแสน หลวงปู่วงศ์จากเชียงใหม่ ลำพูน ไม่ทราบท่านไปยังไงมายังไง มาถึงเวลาไล่ ๆ กัน

ท่านก็มาช่วยไล่โรคบ้าง เป่าคาถาบ้าง ผูกสายสิญจน์บ้าง ให้ทำพิธีบูชาธาตุบ้าง ทางสายหลวงพ่อท่านก็ขอยาจากท่านหินกองมาช่วยสมทบ นัยว่ายานี้เน่าแล้วยังหาย

แต่พิธีต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง ชี้ผลไปในทางไม่ดีเลย เช่น ท่านหินกองส่งผู้แทนลงมาบอกวิธีรักษา หน่ากำลังใช้ปากกาแดงอยู่ ก็จดด้วยปากกาแดง

ปรากฏว่าท่านเสี่ยงทายไว้ว่า สีเขียวรอด สีแดงตาย พิธีบูชาธาตุที่ขอให้หลวงปู่ธรรมไชยทำให้ ตามหลวงปู่คำแสนแนะนำเทียนอายุทางด้านที่คุณอ๋อยนั่ง ไหม้ลงถึงโคนโดยเร็ว

ในขณะที่ด้านอื่นไหม้ไม่ถึงครึ่ง มิหนำซ้ำธงจำนวนเท่าอายุที่ปักในถาด ยังไหม้ไฟเสียอีกด้วย

เดือนธันวาคม คุณอ๋อยหายใจลำบากมาก ก็เลยต้องสูบน้ำออกตามกรรมวิธีของแพทย์

(โปรดติดตามตอนต่อไป)
◄ll กลับสู่ด้านบน

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 8/10/18 at 09:22

[ QUOTE ]

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 14/12/18 at 05:29

[ QUOTE ]

คุณอ๋อยไปขุดสมบัติ ตอนที่ ๑

"...เอ้า..เมื่อขุดไม่ได้ก็กลับบ้าน มาต่อว่าเทวดากันใหม่ว่า หลอกกันอีกแล้ว ท่านก็บอกว่าเอ็งขุดเลยไปนี่หว่า มันควรจะขุดชอนตรงนั้น ดันขุดเลยไปเสียได้

พอดีหลวงปู่ธรรมไชยมาที่บ้านเลยขอให้ท่านช่วยดูให้ หลวงปู่องค์นี้เมตตาไม่สิ้นสุด ขอให้ทำอะไรไม่เคยขัด

เวลาทำพิธีอะไรก็ยืดยาว ต้องครบเครื่อง ไปไหนกับหลวงพ่อไม่ค่อยได้ เพราะหลวงพ่อใจร้อน รักษาเวลา บางทีถึงเวลาไป

อ้าว..หลวงปู่ยังทำพิธีให้เขาไม่เสร็จ หลวงพ่อก็เร่งใหญ่ หลวงปู่ท่านพูดอ่อย ๆ อย่างน่าสงสารว่า “หลวงปู่ทำอะไรเร็ว ๆ ไม่เป็น”

น่าสงสารท่านจริง ๆ ไม่ใช่สงสารว่าทำเร็วไม่เป็น สงสารท่านว่าคนกวนมากมาย โดยเฉพาะคนไข้ บางทีท่านเข้านอนตี ๒ ตี ๓ สงเคราะห์คนไข้ ตี ๕ คนไข้มานั่งรออีกแล้ว เรื่องที่จะปฏิเสธใครนั้นหลวงปู่ทำไม่เป็นเลย

คราวนี้ก็เช่นกัน หลวงปู่ก็ดูให้ ดูแล้วท่านก็บอกอย่างเกรงใจ ๆ ว่า “เอ..หลวงปู่ว่าไม่มีนะทรัพย์น่ะ” คณะฯ ก็ไม่เชื่อท่านตามเคย กลับไปขุดอีก

ไปคราวนี้เรือยางที่ยืมมา เอาไปคืนเขาเสียแล้ว ประกอบกับพายทวนน้ำไม่ขึ้น คุณเสริมหัวหน้าคณะหาทางออกใหม่ ไปซื้อเรือพายขนาดนั่ง ๓ คนมาลำหนึ่ง

แล้วขอยืมเครื่องตัดหญ้าเล็ก ๆ ชนิดมีใบพัดอย่างเรือหางยาวมา ทำใบพัดเปลี่ยนเสียใหม่ เอาไปติดเรือพายกลายเป็นเรือหางยาว

ทดลองแล่นในสระใช้การได้ดีเหมือนกัน เอาบรรทุกบนหลังคารถแลนด์ไป เที่ยวนี้เปลี่ยนสมาชิก เหม่ไปไม่ได้ ต้อมไปไม่ได้

เอาหน่อย (ลูกคุณเสริม) กับอู๊ด (รังสิต วัสนชิน) ไปแทน เรือหางยาวนี้ไม่เคยมีใครหัดขับ

ข้ามน้ำเที่ยวแรกแดงขับ พอบ่ายหัวออกสู่กระแส หัวเรือก็ล่องตามน้ำทันที ร้องเฮ้ย ๆ กันเป็นการใหญ่ แต่เรือก็หมุนมาเข้าที่เดิมได้อย่างทุลักทุเล

เปลี่ยนใหม่ให้หน่อยนักบินมือดีลองบ้าง ออกได้หัวเรือก็ตำพรวดเข้าไปในกอไม้ริมตลิ่งโน้น ทำไงล่ะ อู๊ดก็แล้วกันอู๊ดได้ไหม?

“ได้” ก็บรรทุกของแล้วนั่งกันสามคน พอเบนหัวเรือออกก็หมุนคว้างตามกระแสน้ำมาอีกแล้ว กลับมาเข้าที่เดิม ผู้โดยสาร เฮ้ย ๆ กันจนเรือโคลง

โคลงไปโคลงมาน้ำเข้าหนักเข้าเลยจมบุ๋มลงไปเฉย ๆ ทั้ง ๆ ที่เรือไม่ได้พลิก คราวนี้เอาแล้ว เกิดกลียุค ขนมเปี๊ยะบวงสรวงเอย ส้มสูกลูกไม้เอย ลอยกันฟ่องทีเดียว

นายท้ายอู๊ดมือหนึ่งถือเครื่องเรือชู อีกมือหนึ่งพุ้ยน้ำ กว่าจะเข้าฝั่งได้ก็เหนื่อย ขึ้นฝั่งแล้วหัวเราะกันแทบตาย ลงท้ายพายข้ามไปง่ายกว่าตั้งเยอะ

ส่วนคุณเสริมเห็นว่าต้องข้ามหลายเที่ยวเลยลองพุ้ยน้ำดู เอ๊ะ พอไปได้ ไหน ๆ ก็เปียกแล้ว ว่ายข้ามไปอย่างกระดืบ ๆ คงพอไหว

ปรากฏว่าพอออกฝั่งน้ำพัดพรวดไปจนเกือบถึงแก่ง กว่าจะหยั่งถึงดินได้เลือดตาแทบกระเด็น น้ำเชี่ยวจริง ๆ แต่มองไม่ออก

ผลของการข้ามน้ำปรากฏว่ามีการสูญเสียหลายอย่าง คือเครื่องเซ่น เครื่องบวงสรวงกลายเป็นเซ่นแม่พระคงคาไป

แว่นตาราคาแพงของคุณเสริมหลุดหายไปขณะว่ายน้ำ คุณเสริมบอกว่าถ้าจะไล่คว้ากันจริง ๆ ก็คงทัน แต่ก็คงจะจมน้ำตายด้วย เพราะกระแสน้ำแรงจัด

ปืนพก ๙ มม. ของอู๊ดตกหายไป ๑ กระบอก คุณเสริมคุยว่า ผลการว่ายน้ำครั้งนี้แสดงว่าหัวใจยังดี โรคหัวใจไม่ถามหา

ส่วนคุณอู๊ดนั้น คุณเสริมตั้งฉายาให้ใหม่ว่า “เสือปืนหาย” มารู้กันในภายหลังว่าวิธีขับเรือข้ามน้ำนั้น เขาให้หัวเรือโต้น้ำเฉียง ๆ ไว้นิดเดียว มันก็จะข้ามไปเอง ถ้าตัดตรงไป น้ำเชี่ยวอย่างนี้มันก็ต้องหมุนตามน้ำไปทุกที ได้ความรู้เมื่อเรือจม

ไปขุดทรัพย์คราวนี้ก็ไม่ได้ความอีกตามเคย เมื่อถอยทัพกลับมาอย่างมีระเบียบแล้ว ลองเรียนถามหลวงปู่ธรรมไชยดูอีก ท่านบอกว่าเทวดาที่นั่นโกรธมาก ก็ทรัพย์ไม่มี ๆ ยังไปขุดกันอยู่ได้

เอาปืนมันทิ้งน้ำไปมันก็ยังไม่กลัวอีกแน่ะ ขืนไปอีกทีจะฆ่าเสียเลย คณะขุดได้ฟังก็หัวเราะเพราะรู้ว่าเทวดาขู่เล่น เรือพายลำเล็กที่ซื้อมาคุณเสริมก็เลยถวายวัดท่าซุงไปสำหรับพระ จะได้ใช้พายไปบิณฑบาต

ต่อจากนั้นมาไม่นานคุณเสริมก็มีอันเป็นคือ แน่นในท้องอยู่ ๒-๓ วัน จนปวดร้าวไปทั้งตัว ครอบครัวเลยเข็นเข้าโรงพยาบาลไปจนได้ รักษาตัวอยู่ ๒-๓ วันก็กลับบ้าน

หมอสงสัยจะเป็นโรคนิ่วในถุงน้ำดี แต่ยังตรวจไม่พบ ขอให้ไปตรวจหลังจากอาการสงบดีแล้ว ซึ่งคุณเสริมยังเกเรอยู่จนบัดนี้ ในภายหลังเทวดาบอกว่าถ้าหากไม่ใช้ให้ไปรับเคราะห์เสียอย่างนี้แล้วก็ต้องผ่าท้องแน่ ๆ

พูดถึงเทวดาที่บอกว่า ท่านพูดอย่างนั้นอย่างนี้นั้น มีวิธีติดต่อสามทางคือ ถามผ่านทางท่านผู้มีฌาน การเข้าทรง และการเดินกระดาน (ถ้วยแก้ว)

เรื่องเช่นนี้ “ผู้ฉลาด” หลาย ๆ คนกล่าวว่าเป็นการงมงาย แล้วมักจะมองดูด้วยความดูถูกหรือเหยียดหยาม แต่คุณอ๋อยและพวกไม่ได้ตกลงไปในความงมงายชนิดนั้น

คือเชื่อกันอย่างหัวทิ่มหัวตำไม่ฟังเหตุฟังผล อย่างน้อยก็สงวนไว้ส่วนหนึ่งคือ เผื่อไว้เสมอว่าอาจจะไม่ใช่เป็นความจริงเสมอไป

สำหรับเรื่องในการไปขุดสมบัตินี้ ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องเลื่อนลอยแต่ก็ชวนให้ลึกลับตื่นเต้น มีการผจญภัย จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็คาดว่าคงสนุกแน่ ๆ ก็เลยไปกัน.."

(โปรดติดตามตอนต่อไป)
◄ll กลับสู่ด้านบน

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 6/3/19 at 06:15

[ QUOTE ]

พระคุณท่านมากล้น..รำพัน
ตอน ถวายพระประธาน
โดย เดือนฉาย คอมันตร์

“...ข้าพเจ้าได้มีโอกาสมากราบหลวงพ่อครั้งแรกกลางปี พ.ศ. 2516 เมื่อเพื่อนข้าพเจ้าประสงค์จะพิมพ์เรื่อง มหาสติปัฏฐาน 4 ของพระมหาวีระ ถาวโร แจกเป็นอนุสรณ์ในงานฌาปนกิจศพมารดา

เธอจึงขอให้ข้าพเจ้าพามาบ้านสายลม เพื่อกราบขออนุญาตจากหลวงพ่อ ในตอนนั้นข้าพเจ้าพียงแต่คิดว่าจะไปกราบพระองค์หนึ่ง ซึ่งเป็นศิษย์หลวงพ่อปานเท่านั้น

เมื่อได้ก้มลงกราบท่าน ท่านทักว่า “เป็นไงโยม..เห็นแล้วผิดหวังไหม..?”

ข้าพเจ้ารู้สึกอยากจะร้องไห้ด้วยความตื้นตันใจ หลังจากท่านทักทายแล้ว ท่านได้โปรดสอนธรรมะเกี่ยวกับขันธ์ 5 ทำข้าพเจ้าสะดุดใจเป็นอันมาก

พอจะเข้าใจก็มองเห็นสภาพตนเองอีก 2-3 เดือนข้างหน้านี้ เราจะมีขันธ์เพิ่มขึ้นเป็น 20 ขันธ์แล้ว ภาระ หน้าที่ และห่วงต่างๆ จะมากขึ้นอีกเท่าไร

ข้าพเจ้าเริ่มศรัทธาในพระองค์นี้ จึงกลับมาอ่าน "หนังสือประวัติหลวงพ่อปาน" ที่น้าเสริมกับน้าอ๋อย (พลอากาศโท หม่อมราชวงศ์เสริม และ คุณเฉิดศรี ศุขสวัสดิ์) กรุณาให้มาจนจบเล่มในเวลา 2 วัน

ครอบครัวของข้าพเจ้าคุ้นเคยกับ "น้าเสริม" และ "น้าอ๋อย" ดั่งญาติสนิทมากกว่า 20 ปีแล้ว ตั้งแต่ไปร่วมในการเชิญกระดานที่บ้านอุรุพงษ์

(พระพุทธพรมงคล พระประธานภายในพระอุโบสถ ณ วัดท่าซุง)
การเชิญกระดานนั้นหลวงปู่ศาทมงคล (ภู) ได้แนะนำให้คุณพ่อคุณแม่ (ศาสตราจารย์ ดร. เดือน และคุณหญิงเยาวมาลย์ บุนนาค) สร้างพระพุทธรูปทองเหลืองหน้าตัก 55 นิ้ว ขึ้นเป็นพุทธบูชา

ซึ่งได้ฤกษ์เททองเมื่อวันอังคารที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2516 เวลา 9:29 น. ที่โรงงานหล่อพระของคุณเฉวียง หงส์มณี

ปฏิมากรรมของพระพุทธรูปองค์นี้ มีพระพักตร์แบบพระพุทธชินราชองค์แบบสุโขทัย ขัดสมาธิเพชร และนิ้วพระหัตถ์แบบเชียงแสน

ต่อมาในวันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2516 คุณแม่, น้าเสริม, น้าอ๋อย, และคณะได้ร่วมกันอัญเชิญพระพุทธรูปไปประดิษฐาน ณ วัดจันทาราม(ท่าซุง) จังหวัดอุทัยธานี

โดยได้รับความกรุณาจากหลวงพ่อพระมหาวีระ ถาวโร อัญเชิญขึ้นเป็นพระประธานของวัดในนาม “พระพุทธพรมงคล”

ในการถวายเป็นบูชานี้ คุณแม่ได้กล่าวสัจจะอธิษฐานไว้ต่อหน้าพระรัตนตรัยว่า “เมื่อผู้ใดได้มาบูชาองค์ท่าน ขอให้ท่านโปรดประทานพร ตามแต่วาสนาบารมีที่เขาจะพึ่งมีพึ่งได้”

ในปี พ.ศ. 2517 บรรดาลูกหลานญาติมิตรได้ร่มสร้างพระโมคคัลลาน์และพระสารีบุตร อัครสาวกถวายเป็นพุทธบูชา ตกแต่งผนังเพดานพระอุโบสถ ประดับช่อไฟ

สร้างซุ้มพระอรหันต์ 8 ทิศ ตามลำดับ คณะคุณเดือน บุนนาค ได้สร้างพระพุทธพิมาย เป็นอนุสรณ์เนื่องในการอุปสมบทพระธัมมกโร (รัฐฎา บุนนาค) และพระธนากโร (ธนากร ทับทิมทอง) เมื่อวันที่ 6 กันยายน 2518

ต่อมาคุณพ่อคุณแม่ของข้าพเจ้าถึงแก่อนิจกรรมเมื่อ พ.ศ. 2525 และ พ.ศ. 2527 ตามลำดับ หลวงพ่อยังได้โปรดเมตตาให้ข้าพเจ้านำอัฐิของท่านทั้งสองไปบรรจุไว้ยังฐานพระประธาน “พระพุทธพรมงคล” ในพระอุโบสถอีกด้วย

(โปรดติดตามตอนต่อไป)
◄ll กลับสู่ด้านบน

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 14/3/19 at 05:10

[ QUOTE ]

พระคุณท่านมากล้น..รำพัน
ตอน ความเป็นมาของมูลนิธิฯ

“...ข้าพเจ้าได้มากราบหลวงพ่อเกือบทุกครั้ง ที่ท่านมาโปรดสอนธรรมะที่บ้านซอยสายลม

ข้าพเจ้ารู้สึกเป็นหนี้บุญคุณน้าเสริมกับน้าอ๋อยเป็นอย่างมาก ที่ข้าพเจ้าได้มีโอกาสติดตามหลวงพ่อและบรรดาศรัทธาทั้งหลายไปแสวงหาธรรมะ

และกราบนมัสการพระสุปฏิปันโนยังทิศต่างๆ (ดังกล่าวไว้ในหนังสือเรื่องฤาษีทัศนาจร, ล่าพระอาจารย์, ปักษ์เหนือ, ปักษ์ใต้ และเชียงแสน เป็นต้น)

ในเวลาต่อมาข้าพเจ้าและครอบครัวน้าเสริมก็ได้ไปร่วม “ทรงกระดาน” อีกวาระหนึ่ง เรียกว่า "คณะพรสวรรค์" ซึ่งท่านผู้มาโปรดสงเคราะห์นั้นส่วนมากเป็นพระ และมักจะมีแต่เทศน์เกี่ยวกับธรรมะ (หนังสือพรสวรรค์)

พระเดชพระคุณเจ้าหลวงพ่อท่านมีเมตตาสูง แม้ว่าศิษย์บางคนไปหาหลายอาจารย์ เมื่อไปมาแล้วก็นำมาเล่าให้หลวงพ่อฟัง รวมทั้งเรื่องที่ทรงกระดานด้วยท่านก็บอกว่าดีๆ

ท่านเตือนเสมอว่า ศิษย์พระพุทธเจ้าเหมือนกันทั้งนั้น อย่าอวดว่าอาจารย์นั้นเก่งกว่าอาจารย์โน้น ไม่มีอาจารย์คนไหนจะสอนเก่งกว่าคำสอนของพระพุทธเจ้าได้

ข้าพเจ้ามีความศรัทธาในองค์หลวงพ่อมากขึ้นทวีคูณ ได้เห็นความอัศจรรย์ของหลวงพ่อในการสอนธรรมะ

ความสามารถที่จะชี้ให้ผู้ฟังมีความเลื่อมใสในพระนิพพาน และตั้งใจปฏิบัติเพื่อให้ถึงซึ้งพระนิพพานให้ได้ในชาตินี้ หลวงพ่อท่านจะดูศรัทธาและกำลังใจของศิษย์แต่ละคน

ในบางครั้งเราจะถูกท่านสอนโดยไม่รู้ตัว และในบางครั้งดูเหมือนว่าจะถูกท่านตำหนิเอา แต่นั่นเป็นวิธีหนึ่งที่จะชี้จุดบกพร่องให้เรารู้จักตัด..ละ..ทิ้งไปเสีย

ข้าพเจ้าได้รับความเมตตากรุณาอย่างสูงจากหลวงพ่อทั้งในด้านการเรียนธรรมะ ฝึกมโนมยิทธิ ปฏิบัติพระกรรมฐาน และทำบุญหลายๆ อย่างเกือบทุกรูปแบบ

ข้าพเจ้ามีความปิติสุขอย่างยิ่ง ที่ได้มีโอกาสทำบุญสนองพระคุณหลวงพ่อตั้งแต่ปี พ.ศ. 2523 เป็นต้นมา โดยได้รับการแต่งตั้งจากหลวงพ่อให้ทำหน้าที่กรรมการและเลขานุการ มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

ความเป็นมาของมูลนิธินี้ได้เริ่มมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2512 เมื่อคณะศิษยานุศิษย์ได้ร่วมแรงร่วมใจบริจาควัตถุปัจจัย ตามหลวงพ่อออกเยี่ยมราษฎรยากจนในถิ่นทุรกันดาร ตลอดจนเยี่ยมบำรุงขวัญตำรวจทหารชายแดนในจังหวัดต่างๆ ต่อมา

เมื่อได้รับบริจาคทรัพย์เครื่องอุปโภคบริโภคมากขึ้น หลวงพ่อจึงได้จัดตั้งกองทุนโดยใช้ชื่อว่า “กองทุนหลวงปู่ปาน - พระมหาวีระ ถาวโร (ฤาษีลิงดำ)”

โดยนำทุนที่มีอยู่ออกใช้เพื่อบรรเทาทุกข์ยากของผู้ขาดแคลนในแดนทุรกันดาร เป็นการสงเคราะห์แบบปัจจุบันทันด่วน

ในการเดินทางทุกครั้งพระเดชพระคุณเจ้าฯ เป็นองค์อำนวยการร่วมไปทุกครั้ง ในวโรกาสที่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ได้เสด็จมาทรงประกอบพิธีตัดลูกนิมิตผูกพัทธสีมา พระอุโบสถวัดจันทาราม (ท่าซุง) จังหวัดอุทัยธานี

เมื่อวันที่ 24 เมษายน 2520 นั้น พระเดชพระคุณหลวงพ่อและพระสงฆ์ได้นำราษฎรที่เคยหลงผิดเป็นชอบ และได้กลับใจมาร่วงแรงพัฒนาท้องถิ่นของตนเป็นพลเมืองดีเหล่านั้นเข้าเฝ้า

เมื่อทรงทราบถึงความเป็นไปของคนเหล่านั้น ร่วมทั้งภัยธรรมชาติ นาล่ม ท้องที่อำเภอบ้านไร่ จ.อุทัยธานี พื้นที่ทำการเพาะปลูกพืชผลไม่ได้เลย ราษฎรได้รับความอดอยากขาดแคลน

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระราชปรารภขอให้หลวงพ่อพระมหาวีระ ถาวโร เป็นองค์อำนวยการจัดตั้งศูนย์สงเคราะห์ผู้ยากจนในถิ่นทุรกันดารขึ้น

และทรงพระมหากรุณาธิคุณพระราชทานทรัพย์ส่วนพระองค์ จำนวน 100,000 บาท(หนึ่งแสนบาท) พร้อมกับยาป้องกันรักษาโรคมาลาเรีย 4 หีบใหญ่

ดังนั้น “ศูนย์สงเคราะห์ผู้ยากจนในแดนทุรกันดาร ตามพระราชประสงค์ฯ” จึงจัดตั้งขึ้น ณ วัดจันทาราม(ท่าซุง) และได้เริ่มปฏิบัติการช่วยเหลือราษฎรตามพระราชประสงค์ฯ มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2520

เมื่อมีผู้บริจาคทุนทรัพย์เครื่องอุปโภคบริโภคเข้ามาเป็นจำนวนมาก พระเดชพระคุณหลวงพ่อฯ เล็งว่างานของศูนย์สงเคราะห์ฯ เป็นงานที่ช่วยเหลือและทำประโยชน์ในเหตุการณ์เฉพาะหน้า ควรจะจัดตั้งมูลนิธิเพื่อเก็บดอกผลไว้ใช้ประโยชน์ในการสงเคราะห์ระยะยาวต่อไป

จึงได้ให้จัดตั้งคณะกรรมการทำตราสาร และจดทะเบียนมูลนิธิ “พระมหาวีระ ถาวโร” ขึ้นเมื่อวันที่ 31 ตุลาคม 2520

ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2524 จาก “มูลนิธิพระมหาวีระ ถาวโร” เป็น “มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร” มีชื่อย่อว่า ม.ป.ร. และชื่อภาษาอังกฤษว่า “VENERABLE – PHRA MAHAVEERA TGAVARO FOUNDATION”

เครื่องหมายของมูลนิธิคือ รูปพระอินทร์ประทับอยู่บนพระแท่น ห้อยพระบาทข้างขวา พระหัตถ์จับคนโฑแก้วหลั่งน้ำ

มีคาถา “สหัสสะเนตโต เทวินโท ทิพจักขุง วิโสธายิ” อยู่ข้างบนของรูป ข้างใต้รูปมีชื่อมูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร ทั้งหมดนี้อยู่ในวงกลม

สำนักงานของมูลนิธิตั้งอยู่เลขที่ 60/3 หมู่ที่ 1 ตำบลน้ำซึม อำเภอเมือง จังหวัดอุทัยธานี และมีคณะกรรมการสงฆ์และฆราวาสจำนวน 20 ท่าน มี พระมหาวีระ ถาวโร เป็นองค์ประธานกิตติมศักดิ์ของมูลนิธิฯ

วัตถุประสงค์ของมูลนิธิฯ คือ ทะนุบำรุงวัดและพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา สงเคราะห์สาธารณประโยชน์ช่วยเหลือผู้ประสบความทุกข์ยากและสาธารณภัย

ส่งเสริมการศึกษาและเพื่อเผยแพร่ความรู้ทางพระพุทธศาสนาและวิทยาการอื่นๆ ที่ไม่ขัดกฎหมาย

สร้างโรงพยาบาล

...ทั้งยังให้ความร่วมมือกับองค์การการกุศลอื่นๆ เพื่อสาธารณประโยชน์เป็นต้น อนึ่งในปี พ.ศ. 2520 หลวงพ่อได้อำนวยการสร้าง โรงพยาบาลแม่และเด็ก มอบให้กับทางราชการ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข

และต่อมามีผู้มีจิตศรัทธาถวายปัจจัยเพื่อใช้ในการสาธารณกุศลเป็นจำนวนมาก หลวงพ่อได้เมตตานำทุนทรัพย์นั้นมาสร้างเป็นอาคารเพิ่มเติม ณ โรงพยาบาลแม่และเด็ก วัดท่าซุง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2526 เป็นตึก 2 หลัง

โดยให้ตึก “ปฐมราชานุสรณ์” ชั้นบนใช้เป็นที่ทำการแพทย์และพยาบาล ส่วนชั้นล่างเป็นห้องผ่าตัดใหญ่ ห้องเอ็กซเรย์ ห้องทำฟัน ห้องรอคลอด และห้องคลอด

ส่วนตึก “ปัญจมราชานุสรณ์” นั้น เป็นตึกพักคนไข้ ในขณะมีเตียงคนไข้ประมาณ 84 เตียง อาคารทั้ง 2 หลังนี้เป็นอาคารที่ทันสมัย

มีอุปกรณ์ทางการแพทย์ครบ และได้ทำพิธีเปิดตึกมอบอาคารโรงพยาบาลและทรัพย์สินให้กับทางราชการเรียบร้อยแล้วตั้งแต่วันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2528

(โปรดติดตามตอนต่อไป)
◄ll กลับสู่ด้านบน

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 22/3/19 at 06:44

[ QUOTE ]

พระคุณท่านมากล้น..รำพัน ๓
ตอน สร้างโรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยา

“...เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2527 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในรัชกาลปัจจุบัน ได้โปรดเกล้าฯ ถวายพัดยศและสมณศักดิ์ “พระมหาวีระ ถาวโร” ขึ้นเป็น “พระสุธรรมยานเถระ”

ซึ่งยังความปลื้มปิติให้บรรดาศิษยานุศิษย์เป็นอย่างยิ่ง จึ่งใคร่จะสร้างอาคารอนุสรณ์สาธารณูปโภค แสดงมุทิตาจิตระลึกถึงเกียรติคุณของพระเดชพระคุณเจ้าฯ ณ บริเวณเขตมูลนิธิหลวงพ่อปาน - พระมหาวีระ ถาวโร

ซึ่งความคิดนี้ก็ตรงกับความประสงค์เดิมของพระเดชพระคุณพระสุธรรมยานเถระ ที่จะจัดตั้งโรงเรียนของมูลนิธิฯ ขึ้นมา

เพื่อให้ผู้มีความประสงค์เรียน ได้ศึกษาวิชาที่สามารถนำไปประกอบอาชีพที่เหมาะสมแก่ถิ่นที่อยู่ของตน

ซึ่งมีหลักสูตรในการเรียนใช้เวลาตั้งแต่ 1 เดือน ถึง 6 เดือน หรือมากกว่านั้นขึ้นอยู่กับวิชาที่เรียน อุปกรณ์ในการเรียน หากไม่เกินวิสัยของมูลนิธิฯ แล้ว ทางมูลนิธิฯ จะจัดหาให้

และได้เปิดทำการสอนในปีการศึกษา 2530 ในชื่อ “โรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยา” อยู่ในความอุปถัมภ์ของมูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร เป็นโรงเรียนเอกชน ประเภทสามัญศึกษา ระดับมัธยมศึกษา

ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2531 พระเดชพระคุณพระสุธรรมยานเถระเห็นว่า ประโยชน์ของงานการศึกษานอกโรงเรียน จะช่วยพัฒนาการศึกษาของประชาชนในชนบทได้เป็นอย่างดี

ทั้งยังประหยัดเวลา เพราะใช้หลักสูตรในการศึกษาน้อยกว่า 2 ปี และสามารถสอบเทียบระดับได้ทั้งมัธยมศึกษาตอนต้น และมัธยมศึกษาตอนปลาย

พร้อมกันนี้ได้เปิดสอนวิชาชีพ และให้นักเรียนได้ร่วมกิจกรรมหลายอย่าง รวมทั้งแสดงดนตรีไทย วงโยธวาทิต รำละคร ช่วยทำอาหาร ขายของในวันเทศกาลงานบุญของวัดอีกด้วย

สำหรับนักเรียนที่นี่ทุกคนจะต้องเรียนธรรมะ และผ่านการฝึกมโนมยิทธิจากวัดจันทาราม (ท่าซุง) โดยมีหนังสือรับรองจากครูผู้ฝึกและต้องเป็นผู้มีความประพฤติดีด้วย

อาจกล่าวได้ว่า โรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยาเป็นโรงเรียนแห่งแรกของจังหวัดอุทัยธานี ที่เปิดการสอนหลักสูตรการศึกษานอกโรงเรียนแบบมีชั้นเรียน

โดยมีมัธยมศึกษาตอนต้น (ม.1-ม.3) สอนตามหลักสูตรของกรมสามัญศึกษา และมัธยมศึกษาตอนปลาย (ม.4-ม.6) สอนตามหลักสูตรของกรมการศึกษานอกโรงเรียน

ในปีการศึกษา 2532 ทางโรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยา ได้เปิดสอนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น (หลักสูตร 2 ปีได้วุฒิ ม.6 ) โดยใช้หลักสูตรของกรมการศึกษานอกโรงเรียน กระทรวงศึกษาธิการ

สำหรับนักเรียนที่เรียนในระดับดีและประพฤติดีและประพฤติชอบ ทางโรงเรียนจะส่งเสริมให้เข้าสอบแข่งขัน เพื่อจะได้เข้าเรียนต่อในระดับอุดมศึกษาต่อไป

ในวันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในรัชกาลปัจจุบัน (ร.9) วันที่ 5 ธันวาคม 2532 ได้โปรดเกล้าฯ ถวายพัดยศและสมณศักดิ์จาก “พระสุธรรมยานเถระ” เป็น “พระราชพรหมยาน” เป็นเจ้าคุณชั้นราช ฝ่ายวิปัสสนาธุระ ยังความปิติเป็นอย่างยิ่งแก่บรรดาศิษยานุศิษย์

พระเดชพระคุณเจ้าฯ ท่านเป็นผู้มีเมตตาธรรมสูง แม้ว่าท่านจะล้มป่วยหนักมีทุกขเวทนาทางกายอย่างมาก ท่านก็อดทนอดกลั้นที่จะทำประโยชน์แก่พระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง

ท่านได้เดินทางมาสอนพระกรรมฐาน และฝึกมโนมยิทธิให้กับผู้ที่สนใจปฏิบัติธรรมที่กรุงเทพมหานครเป็นประจำทุกเดือน นอกจากนี้ท่านได้ไปเผยแพร่ธรรมปฏิบัติยังต่างจังหวัดและต่างประเทศอีกด้วย

ผลงานของพระเดชพระคุณ หลวงพ่อมีมากมายเหลือคณานับ พระคุณท่านมีมากพ้นรำพัน สำหรับตัวข้าพเจ้านั้นได้ธรรมะของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งหลวงพ่อได้ท่านกรุณาชี้ทางให้ไว้เป็นกำลังใจในการดำรงชีพและการทำงาน

พระคุณของหลวงพ่อที่มีต่อข้าพเจ้าและครอบครัวนั้น มีมากพ้นรำพันทับถมท่วมท้นนับเนื่องมาแต่อดีตชาติ จนมิอาจนับได้ว่า อีกกี่กัปกี่กัลป์ ข้าพเจ้าจะตอบแทนพระคุณท่านได้หมด

ข้าพเจ้าได้แต่ตั้งสัจจะอธิษฐานว่า ตราบที่ยังดำรงขันธ์ 5 อยู่นี้ จะช่วยจรรโลงพระพุทธศาสนา ปฏิบัติหน้าที่ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อมอบหมายให้ทำนั้นอย่างดีที่สุด และตั้งใจปฏิบัติธรรมเพื่อให้ถึงพระนิพพานให้ได้ในชาตินี้.."

หมายเหตุ : โดย แอดมิน
"...สาธุ คำลงท้ายของคุณเดือนฉาย คอมันตร์ หรือที่พวกเราเรียกกันว่า "พี่ต้อย" คงจะเป็นจริงสมดังที่ตั้งความปรารถนาไว้

เพราะในเวลาต่อมา คุณเดือนฉายก็ได้เลื่อนเป็น "ประธานศูนย์สงเคราะห์ผู้ยากจนฯ" และในสมัยต่อมาก็ได้รับเลือกเป็น "ประธานมูลนิธิหลวงพ่อปาน - พระมหาวีระ ถาวโร" อีกด้วย

คุณเดือนฉายและครอบครัวได้ช่วยเหลืองานส่วนรวมเป็นอย่างดี นับตั้งแต่สมัยคุณพ่อคุณแม่ (ดร.เดือน - คุณหญิงเยาวมาลย์) ยังมีชีวิตอยู่

โดยเฉพาะได้อุปถัมภ์ผู้ที่บวชในวัดท่าซุง ในจำนวนนี้มี หลวงพี่ชัยวัฒน์ อชิโต รวมอยู่ด้วย ได้ถวายปัจจัยเป็นประจำทุกเดือนจนถึงปัจจุบันนี้

นับเป็นเวลานานกว่า 40 กว่าปีแล้ว จึงขออนุโมทนาความดีที่ "พี่ต้อย" และสืบต่อมาจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลานได้กระทำไว้แล้ว นับตั้งแต่ต้นจนกระทั่งปัจจุบันนี้ไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย..."

(โปรดติดตามตอนต่อไป)
◄ll กลับสู่ด้านบน

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 30/3/19 at 04:10

[ QUOTE ]

หลวงพ่อมีความเมตตาอันหาประมาณที่สุดไม่ได้
ตอน หลวงพ่อตั้งศูนย์สงเคราะห์ผู้ยากจนฯ (๑)
โดย ทันตแพทย์หญิงลัดดา จารุวัสตร์

“...เมื่อกลางปี พ.ศ. 2513 ข้าพเจ้าได้อ่านหนังสือ ประวัติหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค อ.เสนา จ. พระนครศรีอยุธยา ประพันธ์โดย พระมหาวีระ ถาวโร

ข้าพเจ้ามีความเลื่อมใสในเมตตาบารมีของหลวงพ่อปานมาก จึงได้ขอร้องให้ ม.ร.ว.คุณหญิงสุวรรณาภา สังขดุล ช่วยพาข้าพเจ้าเข้านมัสการหลวงพ่อพระมหาวีระ ถาวโร ที่บ้าน พล อ.ท.ม.ร.ว. เสริม ศุขสวัสดิ์ ซอยสายลม ถนนพหลโยธิน เพื่อจะได้เรียนและฝึกปฏิบัติธรรมบ้าง

ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ว่า หลวงพ่อเป็นพระอาจารย์สอนด้านสมถวิปัสสนากรรมฐาน มี ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นหลักใหญ่ ณ ศูนย์ปฏิบัติพระกรรมฐาน วัดจันทาราม (วัดท่าซุง) อ.เมือง จ.อุทัยธานี

ศูนย์ปฏิบัติธรรมนี้ หลวงพ่อสร้างขึ้นเพื่อบูชาพระคุณหลวงพ่อปาน ซึ่งเป็นพระปรมาจารย์ของหลวงพ่อ ที่ศูนย์นี้มีพระภิกษุสงฆ์ พุทธบริษัท ประชาชน จากจังหวัดต่างๆ มาปฏิบัติธรรมอยู่เสมอ

นอกจากนี้แล้วหลวงพ่อยังเป็นนักพัฒนาช่วยเหลือผู้ยากจน โดยได้พาพระสงฆ์และคณะศิษย์พร้อมด้วยประชาชนผู้มีจิตเมตตาออกเยี่ยมและบริจาคเครื่องอุปโภคและบริโภค แก่ราษฎรที่ยากไร้ในแดนทุรกันดารทุกภาค

เพื่อให้ผู้ยากจนเหล่านั้นได้มีการกินดีอยู่ที่ดีขึ้น หลวงพ่อช่วยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าแก่พี่น้องชาวไทย โดยให้ทั้งวัตถุและกำลังใจด้วยรสพระธรรมที่ง่ายๆ

ฟังแล้วก่อให้เกิดความหวังที่จะต่อสู้ชีวิตต่อไป การช่วยเหลือเป็นไปตามความเหมาะสมและความต้องการของผู้ขาดแคลนในท้องถิ่นนั้นๆ

นอกจากหลวงพ่อจะได้ช่วยเหลือราษฎรแล้ว หลวงพ่อยังได้พาพระภิกษุสงฆ์และคณะศิษย์ออกเยี่ยมมอบอาหาร ยารักษาโรค เครื่องอุปโภคบริโภคที่จำเป็น และวัตถุมงคลแก่ทหารและตำรวจที่ประจำหน้าที่ป้องกันภัยตามชายแดนของประเทศในจังหวัดต่างๆ ทุกภาคเป็นประจำ

การออกไปสงเคราะห์ราษฎรและทหารตำรวจนี้ ได้ดำเนินมาอย่างจริงจังไม่ว่างเว้น โดยทำตามกำลังทุนทรัพย์ที่มีคณะศิษย์บ้าง ประชาชนบ้าง พุทธบริษัทญาติโยมบ้าง

มีศรัทธาเสียสละบริจาคทรัพย์และสิ่งของต่างๆ ถวายหลวงพ่อเพื่อสงเคราะห์ผู้ยากจนเป็นระยะยาวนานสืบมา หลวงพ่อเป็นพระนักพัฒนาทั้งในวัดนอกวัด ทั้งทางโลกและทางธรรมตลอดเวลาที่ผ่านมาประมาณ 30 ปี

เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2519 พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าหญิงวิภาวดี รังสิต ได้เสด็จมานมัสการหลวงพ่อและทรงศึกษาการปฏิบัติธรรมจากหลวงพ่อ

พระองค์เจ้าหญิงฯ ทรงนิมนต์หลวงพ่อร่วมการเดินทางไปเยี่ยมราษฎร ทหาร ตำรวจชายแดน และช่วยเหลือผู้ยากจนในถิ่นทุรกันดาร ทุกโอกาสที่เสด็จไป ไม่ว่าจะเป็นภาคใด จังหวัดไหน

นับครั้งไม่ถ้วนตราบจนถึงวันที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2520 พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าหญิงวิภาวดี รังสิต สิ้นพระชนม์ลง ณ ที่บ้านเหนือคลอง อ.พระแสง จ. สุราษฎร์ธานี

ครั้นเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ.2520 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงนิมนต์หลวงพ่อเข้าเฝ้าที่พระราชวังสวนจิตรลดา ทรงมีพระราชปรารภเป็นการส่วนพระองค์ให้หลวงพ่อตั้ง "ศูนย์สงเคราะห์ผู้ยากจนในแดนทุรกันดาร" ขึ้น

โดยมีศูนย์กลางปฏิบัติงานอยู่ที่ วัดจันทาราม (วัดท่าซุง) อ.เมือง จ.อุทัยธานี และทรงรับสั่งให้หลวงพ่อเป็นองค์อำนวยการศูนย์ฯ นี้

ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณพระราชทานทรัพย์ส่วนพระองค์จำนวน 100,000 บาท และยาป้องกันรักษาโรคมาเลเรีย 4 หีบใหญ่ให้แก่ศูนย์ฯ นี้อีกด้วย

หลวงพ่อเล่าให้คณะศิษย์ฟังว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นห่วงราษฎรในถิ่นทุรกันดารที่ยากจนซึ่งมีจำนวนมากมาย

เนื่องจากในกลางปี พ.ศ. 2520 เป็นต้นมา ในจังหวัดต่างๆ ทั่วทุกภาคเกิดภัยธรรมชาติรุกราน ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล พื้นดินแตกระแหงแห้งแล้ง ราษฎรขาดน้ำทำไร่ทำนาปลูกพืชผล

แม้น้ำจะดื่มอุปโภคก็หายาก ผลประโยชน์ที่เคยหาได้เพื่อยังชีพก็ขาดไปถึงกับต้องขุดกลอย ขุดมัน ใช้กินต่างข้าวพอประทังชีวิตไปวันหนึ่งๆ อดอยากยากจนมีทุกข์เดือดร้อนน่าเวทนายิ่งนัก

บางหมู่บ้านถึงกับทิ้งไร่นาบ้านช่องของตนเข้าไปอยู่ในป่าพงดงดิบตามยถากรรม ความทุกข์ของพี่น้องชาวไทยซึ่งมีมากมายทั่วถิ่นทุรกันดารเหล่านั้น เสมือนเป็นความทุกข์ของพระองค์เองด้วย

ควรจะต้องรีบช่วยเหลือในปัญหาเฉพาะหน้าก่อนอื่น ให้เหล่าราษฎรบรรเทาความอดอยากตามสมควร เพื่อจะได้มีกำลงกายกำลังใจค่อยๆ ตั้งตัวทำมาหาเลี้ยงชีพเองต่อไปได้

หลวงพ่อได้เร่งจัดตั้งศูนย์สงเคราะห์ฯ สนองพระราชปรารภทันที โดยมีจุดมุ่งหมายดังนี้

1. ช่วยสงเคราะห์การอยู่กิน การเจ็บป่วย และช่วยเครื่องอุปโภคที่จำเป็นแก่ราษฎรที่ยากจนจริงๆ เป็นครั้งคราว เพื่อแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า

2. ตั้งสาขาของศูนย์สงเคราะห์ฯ ในจังหวัด อำเภอ ตำบลต่างๆ ตามความจำเป็นและเหมาะสม เพื่อการสงเคราะห์จะได้ดำเนินโดยต่อเนื่องกันไป

3. แนะนำการทำมาหากิน การประกอบอาชีพที่เหมาะสมแก่ท้องถิ่นที่ตนอาศัยอยู่ เช่นการเกษตร การกสิกรรม การพัฒนาท้องถิ่นที่อยู่ ให้เป็นประโยชน์ต่อตนและส่วนรวม ตลอดจนช่วยหาแหล่งน้ำให้

4. ช่วยเหลือการจัดตั้งโรงเรียน เพื่อให้เยาวชนมีการศึกษาตามมาตรฐานที่กรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ ตั้งเป็นหลักเกณฑ์ไว้

5. จัดตั้งธนาคารข้าวทั่วไปทุกท้องถิ่น ให้ราษฎรในท้องถิ่นเป็นผู้จัดการและกรรมการดำเนินการเอง เพื่อให้ราษฎรได้ช่วยเหลือเพื่อนร่วมถิ่นเดียวกัน ตามระเบียบของธนาคารข้าวที่ศูนย์ฯ ตั้งเป็นกฎระเบียบไว้

6. ตั้งโครงการในการแก้ปัญหาต่างๆ ระยะยาว โดยมีสาขาของศูนย์สงเคราะห์ แทน

7. พัฒนาจิตใจของของราษฎร โดยการพัฒนาจิตใจของของราษฎร โดยการปลูกฝังจริยธรรมให้มีปัญญาในทางที่ชอบ มีสัมมาอาชีวะ รู้จักหวงแหนผืนแผ่นดินไทยที่ตนกำเนิดเกิดมา ได้อยู่อย่างร่มเย็น รู้ตอบแทนและต่อสู้ศัตรูผู้เป็นภัยมารุกรานประเทศชาติ.."

(โปรดติดตามตอนต่อไป)
◄ll กลับสู่ด้านบน

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 21/5/19 at 05:40

[ QUOTE ]

คุณอ๋อยกับเสด็จพระองค์หญิง
บันทึกโดย ป่อง โกษา

(อีกฉบับหนึ่ง เขียนจากอังกฤษดังนี้)
23 Walpole St. London S.W. 3
วันที่ 24 กรกฎา 2519
คุณอ๋อย ที่รัก
...ท่านชาย และหญิง พาหลานขับรถมาจากฝรั่งเศส ถึงบ้านเราที่ลอนดอนเมื่อค่ำวันที่ 2 นี้เอง จึงเพิ่งได้รับ จ. ม. ต่าง ๆ ที่ฝากทิพามา ขอบอกด้วยความยินดีว่า หลวงปู่รักษาตาหญิงหายก่อนปลายเดือนจริงๆ พอวันที่ 27 ก็รู้สึกว่า มันใสจ้าขึ้นมา หมอตาต่าง ๆ จะต้องงงเต้กไปหมด

กรุณาเรียนหลวงปู่ด้วยว่า ตาทั้ง 2 ข้าง เห็นดี แต่แสงเป็นสีคนละสีกัน ข้างดี (ข้างซ้าย) เป็นสีขาว ธรรมดา แต่ข้างขวา ออกเป็นสีคล้ายใส่แว่นตาสีชา แต่เมื่อหลวงปู่ให้ยา ซึ่งหลวงปู่เรียกว่า "ยาไฟตา" หญิงก็รีบกินและล้างตามคำสั่ง คงจะเป็นปกติในไม่ช้า

หญิงได้ข่าวว่า หลวงปู่ท่านยังไม่มีกุฏิอยู่เลยที่ วัดทุ่งหลวง ของท่าน ท่านอยู่ในวิหาร หญิงเลยอยากจะสร้างกุฏิถวายท่าน เป็นตึกหรือเรือนไม้ 2 ชั้น ชั้นบนสำหรับท่าน อยู่กับเครื่องยา มีห้องน้ำชั้นล่าง เป็นห้องเปล่า ๆ สำหรับรักษาคนเจ็บ

ส่วนเรือนของหญิงเป็นเรือนเล็ก ๆ ชั้นเดียว นอกนั้นจะชวนพรรคพวกไปด้วย เวลาหญิงไม่อยู่ก็ให้หลวงปู่ใช้ได้ เรือนหญิงขอให้อยู่ใกล้ ๆ กับหลวงปู่ อยากให้สร้างเสร็จที่จะไปเดือนพฤศจิกา

หญิงคิดจะกลับ ก.ท. ราววันที่ 20 พอพักพอหายเหนื่อย อยากจะชวนคุณอ๋อยไปเชียงใหม่ด้วยกัน เพื่อไปดูที่ทางที่จะสร้างบ้าน 2 หลังนี้ งบประมาณเป็นแสนก็ได้

เวลานี้หญิงสนใจแต่จะเข้าทำประโยชน์กับพระอริยสงฆ์ทั้งปวง เพื่อช่วยให้ท่านช่วยคน และทำบุญเมืองฝรั่งนี้ เบื่อแทบสิ้นสติ ทนอยู่เพื่อปลง ๆ ไปงั้นเอง เพื่อนฝูงมีมากมาย จะทิ้งเขาปุบปับก็น่าเกลียด แกรู้ว่าหญิงมา แกก็เลี้ยงกันเสียจริง ๆ ดัทเชสอะไรต่าง ๆ

หนังสือหลวงพ่อ หญิง edit ให้เสร็จไปเล่มแล้ว เล่มที่ยังไม่พิมพ์ คือ กรรมฐาน 40 นี่ก็กำลังทำอยู่ อันที่จริงก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องก็เอาออกเสียบ้าง และสำนวนคุยก็ไม่น่าจะออกมาเป็นตัวหนังสือเท่านั้น ไม่ยากและชอบทำมาก

ส่วนทางหลวงปู่ หญิงก็วางแผนจะเขียนประวัติท่านนี่แหละ ถึงคิดจะ ไปอยู่วัดเพื่อหาเวลาคุยกับหลวงปู่ (เวลาว่างก็จะปฏิบัติพระกรรมฐานตามที่หลวงพ่อสอน) รับรองว่าเรื่องหลวงปู่จะฮิตใหญ่ คุณอ๋อยจะต้องขายสนุกเทียว

โดยเฉพาะ "ต้อ" จากตาหญิง ซึ่งหมอทั่วโลกรวมทั้งหมออุทัยกับหมอสำราญต่างก็รักษา และก็เห็นว่าต้องรอจนกว่าจะแก่แล้วผ่า นี่กลับไปให้ส่อง คงงงพิลึก ไอ้ขาว ๆ ที่ปิดตาดำอยู่ก็หายไป ทุกคนจะเห็นด้วยตาเปล่าว่า ตา 2 ข้าง เหมือนกันแล้วต้อหายไปเฉย ๆ

คุณอ๋อย ช่วยนัดหลวงปู่นะคะว่า ราววันที่ 24 เราจะไปหา ไม่ต้องให้ท่านลำบาก เราไปอยู่รินคำได้ พอดูที่ทางแล้วก็จะให้ลงมือสร้างได้พร้อมกันทั้ง 2 หลัง ว่าแต่หลวงปู่จะให้สร้างแน่ไหม

หญิงกลับจากเชียงใหม่ ก็จะวิ่งไปเฝ้าที่นราธิวาส และเพื่อตามเสด็จสงขลา หลังวันที่ 12 คือ ทรงบรรจุพระบรมธาตุ อยากจะชวนหลวงพ่อ หลวงปู่ไปทอดผ้าป่าพ่อหลวงจ้อย จะได้หมดหนี้สิ้นเสียที หญิงให้ท่านรองวางแผนเรียบร้อยแล้ว ราวกลางเดือนสิงหา

มีข่าวอะไรตอบด่วนค่ะ ลูกชายคุณยุทธศิลป์เป็นยังไงบ้าง ขอบใจหลานและทุกๆ คนที่ทำยาให้

รักและคิดถึงจาก
วิภาวดี

บทสรุปจาก ท่านป่อง โกษา

(พลอากาศโท ม.ร.ว.เสริม ศุขสวัสดิ์)
...นอกจากที่กล่าวมาแล้ว เสด็จฯ ยังเห็นเรื่องอัศจรรย์อีกสองอย่าง คือ ตอนที่ท่านฝึกนั่งกรรมฐานครั้งแรก ท่านเล่าว่าเห็น หลวงพ่อปาน อยู่ตั้งชั่วโมง เห็นได้ ทั้งหลับตา และลืมตา

ท่านก็เลยมุทำเป็นการใหญ่ ทำไม่ขาดด้วย แม้จะเสด็จไปปฏิบัติภารกิจในแดนกันดาร ต้องเหน็ดเหนื่อย ในเวลากลางวันต้องเขียนรายงาน ในตอนกลางคืนดึกดื่น เสร็จแล้วท่านก็ไม่เว้นที่จะต้องนั่งกรรมฐานอีก

อีกเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องการเดินทาง ในคราวนั้น "คุณอ๋อย" กับลูก คือ "หน่า" กับ "หน่อง" เดินทางไปด้วย ในระยะหลังๆ นี้ จะเสด็จไปไหนมักจะชวนคุณอ๋อย คุณอ๋อยก็ไม่ขัด คราวที่กล่าวถึงนี้ เป็นการเดินทางไป บ้านแม่สาน อำเภอศรีสัชนาลัย

หลวงพ่อเดินเท้าไม่ไหว เพราะเป็นการเดินขึ้นเขาลงห้วย คือ ลุยไปในห้วย หรือไต่ไปตามหินในห้วยจริงๆ ด้วย ดังนั้นจึงจัด ฮ. ให้นำหลวงพ่อไป

หลวงพ่อท่านก็สั่งว่า เวลาเดินทางให้ท่องชื่อ ท่านทรงเดช เทวดาเจ้าของถิ่นไปด้วย จะได้เบาตัวและไม่เหน็ดเหนื่อย คณะเดินก็ปฏิบัติ ซึ่งปรากฏว่าเมื่อเที่ยวก่อน เสด็จฯ เคยใช้เวลาเดินทาง 5 ชั่วโมง คราวนี้กลับใช้เวลาเดินไม่ถึง 3 ชั่วโมง ขากลับก็เช่นกัน

คราวที่ไปสิ้นชีพิตักษัยที่สุราษฎร์ธานีนั้น "คุณอ๋อย" ก็ไปด้วย ข่าว ฮ. ถูกยิงทำเอาพวกที่บ้านใจหาย นึกว่าตามเสด็จไปเสียแล้ว แต่ปรากฏว่าไม่ได้ไปกับ ฮ. และโดยสารเครื่องบินมากับพระศพ

ซึ่งหลังจากนั้น หนังสือพิมพ์ก็ลงข่าวว่า สัมภาษณ์ นางเฉิดศรี ณ นคร ภรรยา ผบ.ทบ. ผู้มีน้ำตาอันนองหน้าว่าอย่างนั้นอย่างนี้

คุณเฉิดศรีบอกว่า ไม่เห็นมีใครมาถามอะไรนี่ ร้องให้ก็ไม่ได้ร้อง คุณเสริมบ่นว่า ย่องไปเป็นภรรยา ผบ.ทบ. ตั้งแต่เมื่อไหร่ ระวัง "คุณหญิงแสงเดือน" ท่านจะฉีกอกเอานะ

(หมายเหตุ : สมัยนั้น พล.อ.เสริม ณ นคร เป็น ผบ.ทบ โดยมีคุณหญิงแสงเดือน ณ นคร เป็นภรรยา)

ชี้แจงเกี่ยวกับการสิ้นชีพิตักษัย

(สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ เสด็จรอรับพระศพที่ ร.พ.จุฬาลงกรณ์)
เกี่ยวกับการสิ้นชีพิตักษัยของเสด็จฯ ในครั้งนี้ มีคนต่อว่ามากว่า เสียแรงไปกับหลวงพ่อหลวงปู่ทั้ง 2 องค์ ทำไมเรื่องอย่างนี้จึงเกิดได้

หลวงพ่อท่านก็ตอบว่า คนจะตายเสียอย่าง จะไปห้ามได้ยังไง ความจริงเรื่องนี้ หลวงพ่อได้รับคำสั่งจากพระว่า อย่าแยกเครื่องนะ หลวงพ่อก็คอยระวังอยู่

แต่สำหรับท่านเอง ในวันนั้นก็เป็นวันมรณะ ท่านบอกว่า วันนั้นถ้าจะยิง แล้วจะยิงออกเสียด้วย จะถูกที่ขา แต่เมื่อนัดกันแล้วก็ไป ตายก็ตาย

ท่านกำชับว่า เมื่อถึงโรงเรียนให้ลงให้หมดนะ ปล่อย ฮ ไปรับคนเจ็บ ส่งโรงพยาบาลก่อน แล้วให้ขากลับมารอที่โรงเรียนอีก

แต่เสด็จฯ แอบไปเสียกับ ฮ. โดยไม่บอกให้ทราบ ก่อนไปฝากโน๊ตถึงหลวงปู่ให้ช่วย หลวงปู่ก็ไม่ได้อ่าน เพราะไม่ได้เอาแว่นไป เลยไม่รู้เรื่องกัน

พวกที่ไปด้วย มาเล่าในภายหลังว่า เมื่อ ฮ. ถูกยิงครั้งแรกก็รู้แล้ว ดังนั้นทุกคนก็เข้าล้อมท่านหญิงไว้ แต่การยิงในระลอกสอง กระสุนสังหารนัดนั้นทะลุท้อง ฮ. ถูกหัวรองเท้านายตำรวจ แล้วแฉลบไปถูกเหล็กพนักที่นั่ง แล้วแฉลบเข้าด้านหลังของเสด็จฯ อีกทีหนึ่ง เรียกว่าป้องกันยังไงก็ไม่ไหว ถ้าหากคนจะตายเสียอย่าง

ที่ว่าคนจะตายเสียอย่างนี้ มารู้ในภายหลังว่า เสด็จทรงจบกิจพระศาสนา ตั้งแต่ตี 2 ของคืนก่อน และเมื่อฆราวาสจบกิจพระศาสนาแล้วก็จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่ ถึงพระอาทิตย์ตกในวันรุ่งขึ้น

ตามคติของชาวโลก การตายเป็นของน่ากลัว น่าเศร้า น่าเสียดาย แต่สำหรับพระแล้ว การตายโดยเฉพาะตายเมื่อจบกิจพระศาสนา ก็ไปเสวยสุขในพระนิพพาน เป็นเรื่องน่ายินดีด้วยซ้ำ ดังนั้นสองฝ่ายนี้ จึงพูดกันไม่รู้เรื่อง เป็นคนละภาษาเลยที่เดียว

เรื่องฆราวาสจบกิจพระศาสนา คือ ตัดกิเลสได้นั้น หลวงพ่อเคยชักตัวอย่างจากพระไตรปิฎกให้ดูหลายองค์ว่า จะมีนางผีเสื้อยักษ์แปลงตัวเป็นโคแม่ลูกอ่อน มาขวิดตายเสียเป็นส่วนมาก

เคยมีผู้ตั้งปัญหาถามหลวงพ่อว่า ทำไมฆราวาสสำเร็จอรหันต์จึงตาย แต่ทีพระทำไมอยู่ได้ หลวงพ่อตอบว่า เพราะเพศฆราวาสบริสุทธิ์ไม่พอ ครองความเป็นอรหันต์ไม่ได้

คำตอบนี้ยังไม่เป็นที่พอใจ เพราะคล้ายๆ กับจะแย้งได้โดยมีเหตุผลว่า ถ้าทำตัวอย่างพระแต่ไม่บวช ก็ควรจะได้อยู่ได้ซี

นึกไปนึกมา แล้วยังมีอีกแง่หนึ่ง ที่น่าจะใช้อธิบายได้ คือ เมื่อบุคคลสำเร็จอรหันต์แล้ว ความจำเป็นที่จะทรงชีวิตอยู่ไม่มี ควรรีบไปอยู่นิพพานตามสภาพทันที หรือโดยเร็วที่สุด

แต่ที่พระยังอยู่ได้นั้นก็เพราะ พระยังทำประโยชน์แก่โลกได้ คืออยู่เพื่อสอน กับอยู่เพื่อให้คนทำบุญ คนที่ทำบุญกับพระอรหันต์นั้น จะได้ผลตอบแทนมากกว่าทำกับคนธรรมดานับล้านๆ เท่า

แต่ฆราวาสที่เป็นพระอรหันต์นั้นสอนใคร เขาก็ไม่ค่อยเชื่อแล้วก็ไม่มีใครเขาทำบุญด้วย เพราะเห็นเป็นคนธรรมดา ไม่ใช่พระ

ถ้าอยู่ไปกลับจะเป็นอันตรายแก่ชาวบ้าน เช่น ค่อนขอด ด่าว่า ล่วงเกิน ถ้าเป็นญาติผู้ใหญ่ เป็นนายจ้าง เขาก็จะใช้งานท่าน แล้วเลยลงนรกไปเปล่าๆ

เพราะฉะนั้น ฆราวาสที่เป็นอรหันต์ จึงกล่าวได้ว่าไม่มีประโยชน์กับใครอีกแล้ว ไปนิพพานดีกว่า คำอธิบายนี้รู้สึกว่าพอจะไปได้ แต่จะถูกหรือไม่ถูกไม่ทราบ

สำหรับท่านหญิงนั้น คนที่ไม่ค่อยจะทราบประสบการณ์ทางศาสนาของท่าน อาจจะนึกว่าเป็นไปได้หรือ ที่เสด็จ ฯ จะจบกิจพระศาสนา แต่ตามจดหมายถึงคุณอ๋อยนั้น แสดงว่าท่านก้าวหน้าไวมาก

หลวงพ่อเคยบอกว่า พระอนาคามีนั้น จะถือศีล 8 เองโดยอัตโนมัติ ในจดหมายท่านก็รับสั่งท่านอยากจะถือ 8 ท่าเดียว เช่นนี้ควรแสดงว่า ท่านใกล้แล้ว

นอกจากนี้สำหรับผู้ใกล้ชิดจะเคยได้ยินท่านทรงกล่าวเสมอว่า ทรัพย์สมบัตินั้น ท่านเลิกกังวลมานานแล้ว เมื่อมาได้รับคำสอนถูกทาง ได้มีศรัทธาเพิ่มเติม จากประสบการณ์เกี่ยวกับหลวงพ่อและหลวงปู่ ก็อาจเป็นได้ว่าท่านจะสามารถตัดไปได้เลย

ความจริงจะเป็นอย่างไร คนธรรมดาไม่สามารถทราบได้ แต่อย่างไรก็ดี ขอเตือนให้ระลึกว่า ที่หลวงพ่อชี้แจงมานี้ เป็นการชี้แจงแก่ศิษย์ใกล้ชิด เพื่อการศึกษา

โปรดอย่าเข้าใจว่าหลวงพ่อประกาศแก่คนทั่วไป ประเดี๋ยวจะไปหาว่า ท่านโฆษณาตัวเองเข้าอีก แล้วข้าพเจ้าผู้เขียนจะพลอยเป็นจำเลยไปด้วย

แต่โดยเฉพาะศิษย์วงในแล้ว เสด็จฯ นับเป็นองค์แรกในบรรดาพวกเขา ที่แสดงให้เห็นว่าแนวทางที่หลวงพ่อสอน ให้ทำจิตนี้ทำได้สำเร็จจริง เป็นการเพิ่มพูนกำลังใจแก่ผู้ที่อยู่ข้างหลังมาก ความมุ่งมั่นในพระนิพพานก็แน่นแฟ้นขึ้นไปอีกมาก..สวัสดี.

(โปรดติดตามตอนต่อไป)
◄ll กลับสู่ด้านบน

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 26/5/19 at 05:43

[ QUOTE ]

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 7/2/20 at 06:40

[ QUOTE ]

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

posted on 27/11/24 at 05:37

[ QUOTE ]

[ PROFILE ] [ FIND ] [ U2U ]

ตั้งหัวข้อใหม่

ทางคณะผู้จัดทำขอสงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติการพิมพ์ พ.ศ.๒๕๓๗ และพระราชบัญญัติคอมพิวเตอร์ พ.ศ.๒๕๕๐
ขอความกรุณาอย่าคัดลอกข้อความ, รูปภาพ, เสียง, วีดีโอ ออกไปเผยแพร่ หรือนำไปโพสต์ในที่ต่างๆ
Copyright © 2008 Watthasung.com | All rights reserved. Design and Powered by Tamroi Media Center (TMC)

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก" โดย อัญเชิญ มณีจักร (ชาโดว์)

คุณอ๋อย..กับความเจ็บป่วย (2)

คุณอ๋อยกับความเจ็บป่วย (3 จบ)

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก" โดย คุณกานดา อมาตยกุล

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก" โดย คุณอัญชัน (ชอ) ศุทธรัตน์ (ตอน ๑)

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก" โดย คุณอัญชัน (ชอ) ศุทธรัตน์ (ตอน ๒)

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก" โดย คุณอัญชัน (ชอ) ศุทธรัตน์ (ตอน ๓ จบ)

คุณอ๋อยไปขุดสมบัติ ตอนที่ ๑

คุณอ๋อยไปขุดสมบัติ ตอนที่ ๒

คุณอ๋อยไปขุดสมบัติ ตอนที่ ๓

คุณอ๋อยไปขุดสมบัติ ตอนที่ ๔ จบ

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก" โดย อัญเชิญ มณีจักร "บังเอิญติดดี" ตอนที่ ๑

ที่มาฉายา "ฤาษีลิงดำ" โดย อัญเชิญ มณีจักร

หลวงพ่อเริ่มสอน "มโนมยิทธิ" แบบเต็มกำลัง โดย อัญเชิญ มณีจักร

"บังเอิญติดดี" ตอนที่ 4 โดย อัญเชิญ มณีจักร

"บังเอิญติดดี" ตอนที่ 5 โดย อัญเชิญ มณีจักร

พระคุณท่านมากล้น..รำพัน ตอน ถวายพระประธาน โดย เดือนฉาย คอมันตร์

พระคุณท่านมากล้น..รำพัน ตอน ความเป็นมาของมูลนิธิฯ

พระคุณท่านมากล้น..รำพัน ๓ ตอน สร้างโรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยา

"เจ้าคุณพระราชพรหมยาน พระอาจารย์ผู้ประเสริฐ" บันทึกโดย ม.ร.ว. สุวรรณาภา สังขดุลย์

"ฝึกมโนมยิทธิเป็นครั้งแรก" บันทึกโดย ม.ร.ว. สุวรรณาภา สังขดุลย์

"งานพิธีเททองหล่อรูปหลวงปู่ปาน เมื่อปี ๒๕๑๘" บันทึกโดย ม.ร.ว. สุวรรณาภา สังขดุลย์

เกล็ดธรรมปฏิบัติ ของ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองศ์เจ้าหญิงวิภาวดี รังสิต บันทึกโดย ม.ร.ว. สุวรรณาภา สังขดุลย์

คุณอ๋อยกับเสด็จพระองค์หญิง บันทึกโดย ป่อง โกษา

คุณอ๋อยกับเสด็จพระองค์หญิง บันทึกโดย ป่อง โกษา

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก"

โดย คุณกานดา อมาตยกุล

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก"

โดย คุณอัญชัน (ชอ) ศุทธรัตน์ (ตอน ๑)

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก"

โดย คุณอัญชัน (ชอ) ศุทธรัตน์ (ตอน ๒)

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก"

โดย คุณอัญชัน (ชอ) ศุทธรัตน์ (ตอน ๓ จบ)

คุณอ๋อยกับ "ลูกศิษย์บันทึก"
โดย อัญเชิญ มณีจักร

"บังเอิญติดดี" ตอนที่ ๑

ที่มาฉายา "ฤาษีลิงดำ"
โดย อัญเชิญ มณีจักร

หลวงพ่อเริ่มสอน "มโนมยิทธิ" แบบเต็มกำลัง
โดย อัญเชิญ มณีจักร

"บังเอิญติดดี" ตอนที่ 4
โดย อัญเชิญ มณีจักร

"บังเอิญติดดี" ตอนที่ 5
โดย อัญเชิญ มณีจักร

พระคุณท่านมากล้น..รำพัน
ตอน ถวายพระประธาน
โดย เดือนฉาย คอมันตร์

พระคุณท่านมากล้น..รำพัน
ตอน ความเป็นมาของมูลนิธิฯ

พระคุณท่านมากล้น..รำพัน ๓
ตอน สร้างโรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยา

"เจ้าคุณพระราชพรหมยาน พระอาจารย์ผู้ประเสริฐ"
บันทึกโดย ม.ร.ว. สุวรรณาภา สังขดุลย์

"ฝึกมโนมยิทธิเป็นครั้งแรก"
บันทึกโดย ม.ร.ว. สุวรรณาภา สังขดุลย์

"งานพิธีเททองหล่อรูปหลวงปู่ปาน เมื่อปี ๒๕๑๘"
บันทึกโดย ม.ร.ว. สุวรรณาภา สังขดุลย์

เกล็ดธรรมปฏิบัติ ของ
พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองศ์เจ้าหญิงวิภาวดี รังสิต
บันทึกโดย ม.ร.ว. สุวรรณาภา สังขดุลย์

คุณอ๋อยกับเสด็จพระองค์หญิง
บันทึกโดย ป่อง โกษา

คุณอ๋อยกับเสด็จพระองค์หญิง
บันทึกโดย ป่อง โกษา